Úrval - 01.01.1976, Blaðsíða 40

ÚRVAL
38
HAMFARIR I HIMINGEIMNUM.
Hinar athyglisverðu kenningar Veli-
kovskys eru niðurstaðan af nákvæmri
rannsókn á sögunni og koma við fjöl-
margar greinar vísindanna. Höfundurinn
er hávaxinn og hvíthærður og enn mjög
ern, þótt hann sé fæddur árið 1895. Hann
er fæddur rússneskur og gekk I skóla I
Moskvu. Hann fékk ekki inngöngu í
háskólann í Moskvu af því að hann er
gyðingur, en hélt þá til Skotlands og hóf
þar nám í læknisfræði árið 1914.
Þegar heimsstyrjöldin fyrri braust út
var hann I sumarleyfi í Moskvu. Nú gat
hann ekki snúið aftur til Skotlands, svo
hann snéri sér að því að nema sögu og
skyldar greinar við Frjálsa háskólann. Ári
síðar fékk hann loks aðgang að Moskvuhá-
skóla, og tók þaðan læknispróf árið 1921.
Þá fluttist hann til Berlínar, þar sem hann
stofnaði og ritstýrði Scripta Universi-
tatis, tímariti, sem birti greinar virtra
vísindamanna af gyðingaættum um allan
heim — Albert Einstein var þar áberandi
höfundur.
1924 flutti hann til Jerúsalem og hóf
þar Iæknisstörf. Seinna hélt hann til
Vínarborgar og lagði þar stund á sálarfræði
hjá fyrsta nemanda Sigmunds Freuds,
Wilhclm Stekel.
1939 hélt hann til Bandaríkjanna í leyfi
frá störfum. Hann var þá að heyja sér I bók
um „Freud og hetjur hans”. Við það tók
honum að bjððaí grun, að Biblíusögurnar
af brottförinni úr Egyptalandi og plág-
unum kynnu að vera meira en liking eða
venjuleg þjóðsaga, vera mætti að þetta
væru sögur af atburðum, sem raunveru-
lega hefðu átt sér stað. Væri svo, hugsaði
hann, hlytu viðar að leynast sögur sem
væru sambærilegar við Nýja Testamentið.
Hugmyndin gagntók hann, og hann hóf
lúsaleit að egypskri útgáfu af brottför
gyðinga þaðan — þótt ekki væri vitað til,
að nein slík saga væri skráð. En loks gróf
hann upp papýrusskrollu eftir egypt-
ann Ipuwer, þar sem sjónarvottar segja frá
plágunum í Egyptalandi. Þessar frásagnir
eru furðulega líkar annarri Mósebók í fjöl-
mörgum atriðum.
Velikovsky hélt nú áfram að leita að
fleiri hliðstæðum, ef vera kynnu. Hann
fann þær, og grunur hans þrðaðist upp i
fullvissu. Alheimshamfarir höfðu haft
áhrif á mannkynssöguna. Og nú hófst hið
umfangsmikla ævistarf hans, endur
sköpun sögunnar í ljósi nýrrar heims-
myndar. Þetta starf leiddi til bókarinnar,
sem fyrr er nefnd, „Heimar í höggi”, og
síðar kom út önnur bók, „Aldir í
öngþveiti” (Ages in Chaos).
Nlðurstöður hans eru byggðar á æði
mörgum greinum, svo sem eðlisfræði,
goðafræði, erfðafræði, sálarfræði, forn-
leifafræði, stjarnfræði, steingerfingafræði,
mannkynssögu, Iandafræði, jarðfræði og
mannfræði, svo nokkuð sé nefnt. Hver
þáttur var sönnunargagn, sem — þegar
allt féll nettlega saman — sannfærði
Velikovsky um, að hugmynd Isaacs New-
tons um óbreytanlegt sólkerfi, þar sem allt
hreyfðist með óendanlegri, kerfisbundinni
nákvæmni, væri röng. Hann komst að
þeirri niðurstöðu, að Jörðin hefði raunar
verið trufluð harkalega á sveimi sínu
umhverfis sólu. Spurningin var: Hvernig?
Túlkun hans á fornum skrifum er sú, að
einhvern tíma fyrir meira en fjögur
þúsund árum hafi risa plánetan Júpíter —
um það bil 320 sinnum efnismeiri en
Jörðin — orðið fyrir gríðarlegum hamför-
um, sem leiddu það af sér að vænn bútur
af henni slitnaði frá og þeyttist út í
geiminn. þessi glóandi, nýji félagi í sól-
kerfinu — plánetan Venus — þeyttist í
löngum sveig í áttina til sólarinnar, á