Goðasteinn - 01.09.1971, Síða 20

Goðasteinn - 01.09.1971, Síða 20
Urðu allir íslendingar þeim fréttum fegnir, og eftir stuttan tíma, komu mennirnir heilir á húfi heim til sín. Skipstjóri á Jennýju minnir mig að væri Jón sál. Árnason, þá til heimilis á Hrúteyri, ættaður af Fáskrúðsfirði að mig minnir. Af Jenný er það að segja, að hana rak upp á Fossfjöru á Síðu og lá þar í strandi á fjörunni til næsta vors, 1920. Þegar kom fram á vorið, þá fór eigandi bátsins að vita um, hvort hann myndi ekki vera sjófær og sýndist svo vera. Með Valdóri Bóassyni frá Hrút- eyri fór Gissur Filippusson frá Kálfafellskoti í Fljótshverfi, þá til heimilis á Seyðisfirði, útlærður vélamaður og vélsmiður. Foreldrar hans voru þau nafnfrægu hjón, Þórunn Gísladóttir grasaiæknir og Filippus Stefánsson silfursmiður. Þegar þeir Valdór og Gissur voru búnir að fá mokað sandi frá bátnujm, þá fóru þeir að skrúfa vél bátsins sundur og hreinsa sjó og sand úr henni. Ekkert var brotið í henni eða skemmt. Næst fóru þeir að setja vélina saman, og að því búnu var ekkert annað eftir en fá heimamenn í sveitinni til að rétta bátinn og ýta honum til sjávar. Gcrðu það 30-40 menn úr Fljótshverfi, af Brunasandi og Síðu. Þar í hópnum voru stórir og sterkir menn og viljagóðir, sem mest hugsuðu um það, að verkið gengi fljótt og vel. Þarna vantaði aðeins tvennt til þess, að stanzlaust væri hægt að setja fleytuna á flot og hefja ferðina heimleiðis austur með sand- inum, en það var smurningsolía og brennsluolía á vélina, söm var annaðhvort Alfavél eða Tuxham. Úr vandanum með smurnings- olíuna rættist þann veg, að dag nokkurn fór Valdór á fjöru og sló þar útsel. Spikið af honum var brætt, og úr því fékkst nothæf smurningsolía á vélina austur til Flornafjarðar. Verra var að bæta úr vandanum með brennsluoiíu, og voru nú góð ráð dýr. Þá vildi það til, að Valdór var einn á gangi ekki langt frá bát sínum og víst biðjandi þess, að á einhvern hátt mætti rætast úr með brennsluolíuna. Skeður þá hið óvænta í annað sinn: Valdór segist hafa séð eitthvað marandi í miðju kafi úti í brim- garðintím. Var hann þá fljótur að hugsa sem fyrr. Klæddi hann sig úr öllum fötum, óð út í sjó upp í hendur og upp í háls í öld- unum. Náði hann þarna handfestu á tunnu og smámjakaðist með hana að landi, þar til hann gat velt henni upp á fjöruna. Þar náði 18 Goðasteinn
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Goðasteinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.