Goðasteinn - 01.09.1971, Blaðsíða 20

Urðu allir íslendingar þeim fréttum fegnir, og eftir stuttan tíma,
komu mennirnir heilir á húfi heim til sín.
Skipstjóri á Jennýju minnir mig að væri Jón sál. Árnason, þá
til heimilis á Hrúteyri, ættaður af Fáskrúðsfirði að mig minnir.
Af Jenný er það að segja, að hana rak upp á Fossfjöru á Síðu
og lá þar í strandi á fjörunni til næsta vors, 1920. Þegar kom fram
á vorið, þá fór eigandi bátsins að vita um, hvort hann myndi ekki
vera sjófær og sýndist svo vera. Með Valdóri Bóassyni frá Hrút-
eyri fór Gissur Filippusson frá Kálfafellskoti í Fljótshverfi, þá til
heimilis á Seyðisfirði, útlærður vélamaður og vélsmiður. Foreldrar
hans voru þau nafnfrægu hjón, Þórunn Gísladóttir grasaiæknir og
Filippus Stefánsson silfursmiður.
Þegar þeir Valdór og Gissur voru búnir að fá mokað sandi frá
bátnujm, þá fóru þeir að skrúfa vél bátsins sundur og hreinsa sjó
og sand úr henni. Ekkert var brotið í henni eða skemmt. Næst
fóru þeir að setja vélina saman, og að því búnu var ekkert annað
eftir en fá heimamenn í sveitinni til að rétta bátinn og ýta honum
til sjávar. Gcrðu það 30-40 menn úr Fljótshverfi, af Brunasandi
og Síðu. Þar í hópnum voru stórir og sterkir menn og viljagóðir,
sem mest hugsuðu um það, að verkið gengi fljótt og vel.
Þarna vantaði aðeins tvennt til þess, að stanzlaust væri hægt að
setja fleytuna á flot og hefja ferðina heimleiðis austur með sand-
inum, en það var smurningsolía og brennsluolía á vélina, söm var
annaðhvort Alfavél eða Tuxham. Úr vandanum með smurnings-
olíuna rættist þann veg, að dag nokkurn fór Valdór á fjöru og sló
þar útsel. Spikið af honum var brætt, og úr því fékkst nothæf
smurningsolía á vélina austur til Flornafjarðar.
Verra var að bæta úr vandanum með brennsluoiíu, og voru nú
góð ráð dýr. Þá vildi það til, að Valdór var einn á gangi ekki
langt frá bát sínum og víst biðjandi þess, að á einhvern hátt mætti
rætast úr með brennsluolíuna. Skeður þá hið óvænta í annað sinn:
Valdór segist hafa séð eitthvað marandi í miðju kafi úti í brim-
garðintím. Var hann þá fljótur að hugsa sem fyrr. Klæddi hann
sig úr öllum fötum, óð út í sjó upp í hendur og upp í háls í öld-
unum. Náði hann þarna handfestu á tunnu og smámjakaðist með
hana að landi, þar til hann gat velt henni upp á fjöruna. Þar náði
18
Goðasteinn