Mímir - 01.06.2007, Blaðsíða 29

Veistu hvað hann Toni frændi þinn hefur upp
úr sér á Skallanum? Veistu það? [...]
Eg skal segja þér að það er engin smáslumma.
Djöfull er maður vitlaus að vera ekki á svona
dalli, það er eina vitið núna, að fara á togara,
þeir hafa það albest þar. Þú hættir bara þessu
dúlli hérna og drífur þig á sjóinn, það er eina
vitið.
Egill veit ekki hvað hann á að gera, hvað hann
vill, og telur það vera geirneglda staðreynd að
hann sé óhæfur bæði á vinnumarkaði og skóla-
bekk. „Allt óx honum í augum. Sérstaklega það
hvað allt óx honum í augum“ (42). Egill veltir
sér upp úr þessum vandamálum sínum, þjakað-
ur af sífelldum ótta. „Við hvern fjárann? Silfur-
skotturnar? Sjálfan sig? Einmanaleikann?
Trúlega allt í senn, alltaf svo óttalega óttasleg-
inn“ (63). Egill óttast bæði framtíðina og for-
tíðina og hefst varla við í nútíðinni þar sem
endalausar kröfur og hugsanir sækja á hann
(41-42):
Heili hans hamaðist við að skjóta hugsunum
upp í kollinn. Hvað ætlarðu að gera þegar skól-
anum lýkur, drengstauli? hvað ætlarðu að gera?
hvernig ætlarðu að haga lífi þínu? já, hvernig
ætlarðu að lifa? hvernig að finna vinnu? hvern-
ig að fmna konu? hvernig að eignast bíl? hvern-
ig að kaupa hús? hvernig að kynnast fólki?
hvernig að vera nýtur þegn? hvernig að klára
prófið? hvernig að losna úr þessum kjallara?
hvernig að kynnast borginni? hvernig að velja
heimabæ? hvernig að verða hamingjusamur?
hvernig að losna við feimnina? hvernig að
sofna? hvernig að svala kynhvötinni? hvernig
að fylla út skattskýrsluna? hvernig að borga
námslánin? hvernig að losna við skotturnar?
hvernig að drepast? hvernig lifa?
Egill veit að B.A.-próf í heimspeki opnar ekki
margar og gróðavænlegar dyr í framtíðinni. Ef
til vill er þetta eins konar uppreisn af hans hálfu
gagnvart föður sínum og samfélaginu, afneitun
hans sjálfs á framtíðarmöguleikum karlmanna
og þeim slóða sem þeir eiga að fylgja til að verða
fullgildir meðlimir samfélagsins.
I öðrum hluta bókarinnar kemst Egill í
kynni við nágranna sinn Jens. Þeir verða góðir
vinir og það lifnar örlítið yfir Agli þegar hann
kynnist eróbikltkennaranum og þokkagyðjunni
Aldísi sem fær hann til að gera hitt og þetta
sem honum hefði aldrei dottið í hug, t.d. að
mæta í eróbikktíma, og býður honum síðan í
mat eitt kvöldið og ... (136):
... svo er hann allt í einu farinn að fitla við hár
hennar og varnarveggurinn hruninn á milli
þeirra, bara einn tveir og tíu, og þau standa
þarna í rústum hans og eru eitt skynfæri sem
hótar fyrr en varir að kasta af sér essinu.
AUt gengur vel um tíma. Þau flytja til Kaup-
mannahafnar þar sem Aldís stundar nám af
kappi en EgiU tekur að sér hlutverk heimavinn-
andi húsföður, með misjöfnum árangri, og
gengur til sálfræðings. Þau eru glöð og kát, ást-
fangin og upptekin hvort af öðru en smám
saman verður Aldís leið á uppburðarleysi Egils,
feimni og aðgerðarleysi. Hún er hress og kát
stelpa, hefur gaman af að skemmta sér með vin-
um sínum og vera með öðru fólki, nokkuð sem
Egill á bágt með að þola, enda er hann afskap-
lega afbrýðisamur (146):
Andskotinn. Af hverju þurfti hún alltaf að vera
svona lengi þegar hún fór að hitta þennan dela?
Af hverju þurftu þau alltaf tala saman í hálfan
dag þegar þau hittust? Um hvern fjandann
gætu þau verið að tala allan þennan tíma? Um
Egil aulabárð? Hvað það væri leiðinlegt að búa
með honum? Ospennandi að sofa hjá honum?
Ekki líður á löngu þar til ástríðurnar dofna,
kynlífið snarminnkar og athygli Addísar á Agli
minnkar stöðugt. Egill á bágt með að skilja
þessi sinnaskipti. Hann sem ræddi við hana um
vandamál sín í einlægni og segir að í stað þess
að hjálpa sér að vinna úr vandamálunum sé Al-
dís að skamma sig og benda honum á hvað
27