Mímir - 01.06.2007, Síða 78

Stjörnumerkingin utan um orðið hrollur gerir
mælandanum kleift að setja orðið fram eins og
hrollurinn læðist um líkamann. Tilgangur
stjörnumerkingarinnar er líklega ekki að segja
viðmælanda að mælandi fái hroll, heldur að
koma þeirri tilfmningu sem hrollinum fylgir í
samtalið. Aftur á móti afmarkar stjörnumerk-
ingin orðin purrkar tár frá öðmm orðum ræð-
unnar og hefur þann tilgang að sýna viðmæl-
andanum að mælandi situr á hinum endanum
og þurrkar tárin eftir skellihlátur.
Yfirleitt er hægt að geta sér til út frá
orðunum hvort merking þeirra sé bókstafleg
eða ekki. Með því að setja orð eins og *grát*
fram í netspjalli er líklegt að þar sé rétt aðeins
verið að tæpa á tóni ræðunnar eða tilfinningu
mælanda. Þó er líklegt að þegar mælandi setur
fram jliss* í netspjalli sé hann að tísta yfir
umræðuefninu. Þegar mælandi setur hins vegar
fram *œl* er ólíklegt að hann sé bókstaflega að
æla úr sér lifur og lungum bak við skjáinn.
Stjörnumerkingin hefur í raun engan tilgang
nema að afmarka lýsinguna frá öðrum orðum
textans og gefur framsetningin viðmæland-
anum innsýn í hreyfingar og háttalag mæland-
ans sem væri augljós hluti af venjulegu samtali.
2.3 Hlátur
Hlátursviðbrögð í gegnum netforrit geta að
sjálfsögðu ekki verið jafn íjölbreytt og ein-
kennandi og hlátur manna í rauninni en þegar
grannt er skoðað setja mælendur hlátur fram
með mismunandi hætti í gegnum netforrit og
jafnvel er munur á framsetningunni eftir því
hversu fyndið umræðuefnið er.
(5) M19: hehe
(6) M20: lásí ? haha !:’)
(7) M14: hihL.takk
(8) M5: hahahaha
Misjafnt er hvort mælendur rita hlátur sinn sem
samfellda hljóðaröð eða hvort þeir hafa bil á
milli hláturroknanna. Einnig er mismunandi
hvort þeir velja að nota e, a eða i í hlátri sínum
en mögulegt er að skilja það sem svo að hlátur
sem ritaður er með e og i sé kraftminni en sá
sem ritaður er með a. Málhljóðin [i] og [e] eru
bæði frammælt og misjafnlega nálæg en [a]
fjarlægt og uppmælt, munnstaðan við myndun
hljóðsins [i] er því lokaðri en þegar hljóðið [e]
er borið fram, en er opnust og fjarlægust þegar
[a] er borið fram (Eiríkur Rögnvaldsson 1989:
42). Þegar hlátur er settur fram í orðum er því
ekki að undra að hlátur sem ritaður er tíhí eða
hihi sé kenndur við fliss og hlátur sem ritaður er
haha túlkaður kraftmeiri. Venja er að hlátur
sem er nokkuð minni en skellihlátur sé tvær
rokur, þ.e. haha eða hehe, og að skellihlátur sé
settur fram sem fleiri hláturrokur.
Hlátur er afar áhugavert fyrirbæri, hvort
sem hann er framkallaður í samskiptum manna
augliti til auglitis eða í gegnum netspjall. Mæl-
endur nota fjölmargar framsetningar sem lýsa
mismunandi hlátri eftir því sem við á hverju
sinni. Viðleitni viðmælenda til að gæða ræðu
sína lífi með gleðilegum framsetningum hláturs
staðfestir mikilvægi hans í samtölum.
3. Talmálstilbrigði ritmálsins
Samtöl í gegnum netforrit lúta yfirleitt ekki
reglum um greinarmerkjasetningu (Al-Sa’di og
Hamdan 2005:412). Mælendur enda setningar
alla jafna ekki með punkti og skýra Greenfield
og Subrahmanyam frá því hvernig það að ýta á
<?raú?r-takkann á lyklaborðinu kemur oft og
tíðum í stað þess að setja punkt á eftir setningu
(2003:727-728) en einnig er algengt að sjá þrí-
punkt á eftir setningu, upphrópunarmerki,
jafnvel nokkur saman, spurningarmerki eða
sviptákn.
3.1 Endurtekning punkta
Endurtekning punkta er einn algengasti þáttur
greinarmerkjasetningar í netspjalli og er notuð
76