Mímir - 01.06.2007, Qupperneq 95

Brynhildur gjarnan nefnd Buðla dóttir. Eitt
ljóða Páls heitir hreint og beint Brynhildur
Bjarnardóttir:
Mín sefur Brynhildur
Bjarnardóttir
björtum og hlýjum
blæjum varin,
fellur bleikt
um bjartan vanga
og háls mjallhvítan
hárlokka safn.
Lyfti eg blæju
frá brjósti meyjar
og augum leiði
indæla mynd.
Hvít ertu að líta,
heit að fmna,
heilög og fögur,
hjartkæra mey.
Ljúk þú upp augum,
lyft þú upp höndum,
kyss þú mig, Brynhildur
Bjarnardóttir.
Eg gekk bjartan
berum fótum
vafurloga
að líta þig.
Vafurloginn undirstrikar samlíkinguna við
Brynhildi Buðladóttur á fjallinu. Og öðru sinni
yrkir hann svo til Brynhildar sinnar:
Eg er sælli, að eg má líta ásýnd þína,
en þótt ég ætti gull og Grana,
Gram og hreysti Fáfnisbana.35
Enn má nefna að Páll endursagði Brynhildar-
bæn eftir sænska skáldið Runeberg.
Lindir ílundum
Fleiri dæmi má nefna um minni úr Eddukvæð-
um í ástarljóðum Páls. I Hjartkær meyja segir
hann þau Ragnhildi aðskilin „mæki beittum“ af
35 PállÓlafsson 1971:138.
skapadægrum en egg sú er óyfirstíganleg,36 og
„sá er oss vígði / várarhendi / liggur nú lík“.37
Lindir vatns og svölunar finnast víða í kringum
Ragnhildi, alkunn minni úr Eddu; tákn hrein-
leika, helgi og lækninga. Ymist er það hún sjálf,
dýpt augna hennar eða táralindir sem verða
honum lífsins lind og svala honum eins og
„döggin dala“ er svölun náttúrunni. Stundum
leiðir hann hana í lundinn eða leitar hennar þar,
sbr. Barra, lundinn þar sem Gerður kvaðst
myndu hitta Frey í Skírnismálum, en sá fund-
ur hefur orðið mikið frjósemisminni síðan og
lundurinn einnig.38 An Ragnhildar verður sól-
skinið svart, sbr. Völuspá, 40. vísu,39 himinninn
heitir á einum stað „beðja Óðins“ og í sama
ljóði skildu þau „að dómi Skuldar".40 Eiðar eru
Páli hugleiknir eklfi síður en Edduskáldum,
hann talar um eiða þeirra Ragnhildar, eiða sína
við hana og föður hennar um að annast hana að
honum látnum41 og eitt ljóða hans hefst á orð-
unum „Skiptum ástum, / eiða sórum / og tál-
lausar / tryggðir bundum“ þar sem „skiptum
ástum“ minnir á það orðalag í Eddukvæðum er
menn sórust í fóstbræðralag og „skiptu eiðum“.
Mjög er einmitt lfiifað á eiðum og eiðrofum í
Sigurðarkviðu inni skömmu er Gunnar og
Högni, fóstbræður Sigurðar, láta vega hann en
efni hennar mun hafa verið Páli allhugleikið,
36 Sbr. Eddukvœði 2001:278, Sigurðarkviða in skamma,
47. vísu: Brynhildur „miðlaði sig mækis eggjum“ eft-
ir bana Sigurðar.
37 Páll Ólafsson 1984b:172, úr Skiptum ástum. Vár er
ásynja sú er Þrymur ákallar til hjúskaparvígslu sinnar
og Freyju, sem hann hyggur sig vera um það bil að
kvænast, en sem reynist vera Þór í dulargervi henn-
ar, sbr. Eddukvœði 2001:142, Þrymskviða, 30. vísu.
Sbr. einnig Eddukvœði 2001:286, Helreið Brynhild-
ar, 2. vísu.
38 Sbr. Eddukvæði 2001:93-94, 39. og 41. vísu.
39 Eddukvæði 2001:13.
40 Sbr. Pál Ólafsson 1971:165, Heilsar dölum og háls-
um.
41 Sbr. Pál Ólafsson 1971:24, Draga mig ástrík augu,
og 117, Ljóðakverið.
93