Úrval - 01.12.1979, Blaðsíða 8

6
ÚRVAL
handskrifuðu bréfi: ,,Ég efast um að
nafn mitt hafi mikið að segja í
bjarndýraviðskiptunum, en þú mátt
nota það ef þú vilt.” 1906 var
Teddybangsinn hans Michtoms
orðinn söluhæsta leikfangið vestan
hafs — og hefur verið ofarlega á
listanum síðan. ★
Kvöld eitt fór ég í gönguferð um skógana bak við húsið okkar. Ég
kom að tjaldi, sem nokkrir ungir drengir höfðu reist og voru í útilegu
í. Þeir vissu ekki af mér, en ég komst ekki hjá að heyra til þeirra:
,,Það ersteinn undir svefnpokanum mínum,” sagði ein rödd. Onnur
stundi: ,,Það er ekkert — ég er að reyna að sofa á rót. Ég vildi ég væri
heima í góða rúminu mlnu.” , Já, ég líka,” stundi sá þriðji. ,,Mér er
kalt og ég er þyrstur. Við skulum koma heim.” ,,Eruð þið vitlausir?”
spurði fjórða röddin, og þar fór greinilega foringi hópsins. ,,Ef við
förum heim núna, verður okkur aldrei leyft að gera þetta aftur. ’ ’
L.E.B.
Dýralæknirinn okkar er kunnur fyrir þurrlega glettni sína, en þó
hefur hann líklega slegið öll met sumardag einn, þegar komið var
með borgarhund til hans, en sá hafði lent í illdeilum við broddgölt.
Það tók lækninn rúma klukkustund að kroppa úr honum broddana,
kreista, skera og sauma, en að því loknu spurði eigandi hundsins
hvað hún ætti að borga.
„Fimmtán dollara, frú,” svaraði læknirinn.
,,Hva, það er nú bara fjarstæða!” rauk blessuð frúin upp. ,,Svona
eruð þið alltaf, sveitapakkið, alltaf að reyna að hafa fé af sumar-
gestunum. Hvað gerið þið eiginlega á veturna, þegar ekkert ferðafólk
er hér til að féfletta?”
,,Ræktum broddgelti, frú mín,” svaraði læknirinn.
G.A.R.
Ég var hjá foreldrum mínum í nokkra daga eftir að ég eignaðist
fyrsta bamið. Eitt kvöld sagði ég við mömmu, að það væri skrýtið
hvað drengurinn væri með dökkt hár, þar sem bæði ég og pabbi hans
erum ljóshærð. Mamma svaraði: ,Já, en pabbi þinn er
dökkhærður.”
,,Það erekki að marka, mamma, því ég ertökubarn.”
Mamma brosti vandræðalega og sagði það fallegasta, sem nokkurn
tíma hefur verið sagt við mig: ,,Æjá, það er rétt, ég gleymi því
alltaf. ”
R.E.M.