Úrval - 01.12.1979, Blaðsíða 10

8
arfbornu list, þær láta sem þær bragði
hana af varfærni, lyfta brúnum,
hrukka nefin, spyrja hvað sé í henni,
jésúa sig yflr útganginum á eldhúsinu
en áður en þær vita af eru þær búnar
með sinn skerf af göfugri máltíðinni.
Hvað geta þær annað? Þetta er kássa
sem krydduð er miklum lauk, rauðu
víni og hunangi — og ánægju minni.
Undur vatnsins
Gosbrunnar heilla mig — á
daginn, þegar sólarljósið breytir
dropadeifinni í demanta; í myrkrinu
þegar marglit ljós leika í úðanum og
nóttin rignir smarögðum, rúbínum,
safírum. Best er þó þegar síðasta
litnum hefur verið skolað burtu og
súlurnar standa í geislandi, hvítri
dýrð!
En hvað eru þær, þessar töfrasúlur
vatnsins? Borgirnar okkar eru krökkar
af ails konar dóti sem engin
manneskja með fullu viti hefur beðið
um, en hvar eru gosbrunnarnir?
Við skulum reka fulla
atvinnustefnu, framleiðsluaukningar-
stefnu, jafnvægi í Þessu og skipulag í
Hinu, en látum okkur líka hafa gos-
brunna — meiri og meiri gosbrunna,
hærri gosbrunna, gosbrunna eins og
glitrandi vín, eins og bláan og græn-
an eld, gosbrunna eins og gimsteina á
hverju torgi. Vitfirring? Líklega. En
hvers vegna ekki að verða vitfírrtur
með unaði? Hvers vegna hættum
við ekki að spúa sjálf og látum þokka-
ÚRVAL
fulla, heillandi og fagra gosbrunna
um það?
Gjald framsóknar
Margt af því sem unaðsfullt var í
þessu landi er að eilífu horfið undir
framsókn og þrýstingi fleira og fleira
fólks. Svo það sem einu sinni var
aðlaðandi staður fyrir skógarferð og
dags afslöppun í kjörnu veðri er nú
bílastæði, strætóstöð, kaffitería eða
minjagripabúð.
Svo margir þeir stígar sem ég reikaði
um ungiingur em nú bflvegir sem
flytja fleira og fleira fólk með ryki,
hávaða og kolvetni. Og okkur er sagt
að það sé ekki nóg af þessum vegum
og að þeir ættu að vera miklu
breiðari. Það verður ekki langt
þangað til búið er að malbika allt
gamla landið. Þá hafa sveitirnar verið
eyðilagðar til þess að fleira og fleira
fólk geti komist til þess að njóta sveit-
anna.
Töfrar sveppanna
Sveppatínsla býr yfir öllu sem til
þarf að gleðja hjartað og hefja
andann, yfir allri hinni fornu gleði
veiða og leitar og fjársjóðaleitar og
það sem best er af öllu: Töfrum!
Sveppurinn sjálfur er töfrar. Hann
hafnar öllu hefðbundnu grænmetis-
kerfi og kemur upp þar og þegar
honum sýnist, er kominn í dag þar
sem ekki mótaði fyrir honum í gær,
blandar að eilífu vonbrigðum saman