Úrval - 01.12.1979, Qupperneq 98

96
„Ótrúlega heppinn,” tók ég heils
hugar undir. ,,Ég varð bensínlaus um
leið og vélin settist. Talstöðin og allt
rafkerfíð bilaði fyrir um 50 mínútum
úti yfír Norðursjó.”
„Engin talstöð?”
„Engin talstöð,” svaraði ég.
, .Steindauð á öllum rásum. ’ ’
„Hvernig gastu þá fundið þennan
stað?” spurði hann.
„Mér var stýrt hingað,” sagði ég
með meiri þolinmæði en mig langaði
til.
Hann yppti öxlum, eins og hann
langaði að segja ,,ef þú endilega vilt
hafa það þannig.” Loks sagði hann:
„Ötrúlega heppinn engu síður. Ég
skil ekki hvernig sá sem stýrði þér
hefur getað fundið þennan stað. ’ ’
„Hann var ekki í neinum vanda
með það,” sagði ég. „Það var ein af
veðurflugvélunum frá RAF (konung-
lega flugflotanum) Gloucester. Hann
var greinilega með talstöð. Svo við
komum inn saman á blindlendingar-
kerfínu. Svo þegar ég sá ljósin á
brautarendanum, gat ég lent
sjálfur.”
„Furðulegt,” sagði hann. „Við
höfum ekki blindlendingartæki. Við
höfum yfirleitt alls engin loftsiglinga-
tæki, ekki einu sinni flugvita. ’ ’
Nú var röðin komin að mér að vera
undrandi.
„Er þetta ekki RAF Merriam St.
George?” spurði ég lágt.
„Nei,” svaraði hann. „Þetta er
RAF Minton.”
„Þann stað hef ég aldrei heyrt
ÚRVAL
nefndan,” sagði ég eftir nokkra
þögn.
„Ekki kemur mér það á óvart.
Þetta er ekki opinn völlur. Hefur ekki
verið það árum saman. Þetta er
birgðastöð. Fyrirgefðu aðeins.”
Hann stöðvaði bílinn og sté út.
„Ég ætla bara að slökkva á brautar-
ljósunum,” sagði hann og ropaði.
Ég var snarruglaður. Þetta var
fáránlegt, röklaust. Samt hlaut það
að eiga sér fullkomlega eðlilega
skýringu.
„Hvers vegna kveiktirðu á þeim?”
spurði ég.
„Ég heyrði í vélinni hjá þér,”
sagði hann. „Ég var í offíséra-
messanum að fá mér viskístaup,
þegar Joe gamli stakk upp á að ég
hlustaði aðeins út um gluggann. Og
þarna varstu, á sveimi yfír okkur. Mér
heyrðist þú mjög lágt, eins og þú
værir bara að koma niður. Þá
minntist ég þess, að þeir tóku aldrei
gömlu brautarljósin úr sambandi
þegar stöðin var lögð niður sem
flugstöð, svo ég hljóp út að turni og
kveikti á ljósunum. ’ ’
„Hvar er RAF Minton, nánar
tiltekið?” spurði ég.
„Átta kílómetra frá ströndinni,
beint upp af Cromer. Þar erum við,”
sagði hann.
„Hvar er þá næsta RAF stöð með
talsöð og öllum hjálpartökjum?”
Hann hugsaði sig um.
„Það þýtur að vera Merriam St.
George,” sagði hann svo. Þeir hljóta