Vinnan og verkalýðurinn - 15.11.1952, Blaðsíða 22

Vinnan og verkalýðurinn - 15.11.1952, Blaðsíða 22
KJARTAN GUÐJÓNSSON, listmálari: „Ekkerf hefur breytzt" „Það er óhætt að treysta mér,“ sagði gamli maðurinn og benti á einkennis- húfu sín til sannindamerkis. „Giuseppe er góður gæd, Giuseppe svíkur engan“. Hann tók upp lófafylli af kortum og á þeim stóð á flestum skandinavisku málunum hvílíkur afbragðsgæd nefndur Giuseppe væri. „Af hverju bara á skandinavisku, Giuseppe?“ „Það er vegna Svíanna, þeir eru alltaf hræddir greyin.“ Og það varð úr að Giuseppe yrði gæd þriggja íslendinga í Pompei. Er kom út úr lestinni rétt hjá Pompei reyndi einn af hinum lánlausu tötramönnum Ítalíu að nálgast okkur: „Souvenir mistei'. En nú vorum við í umsjá Giuseppes, sem var góður gæd. Hann sveiflaði stafnum kengboginn og skeggbroddarnir risu á kjálkum hans. Þessir gentlemenn væru í hans umsjá og skyldu ekki verða neinum plattenslögurum að bráð, burt með þig aumur skálkur. Það glamraði í stafnum þar sem hann gekk á undan og leit við og við í kringum sig til þess að gá hvort nokkrar frekari tilraunir væru í aðsigi til þess að nálgast skjól- stæðinga hans. Þótt við hefðum verið óspjallaðar meyjar hefði okkar ekki verið gætt betur. Svo gengum við inn um hliðið á borginni sem dó. Og Giuseppe þuldi fyrir okkur hinar föstu romsur sem hann virtist kunna svo vel að hann gæti verið að hugsa um allt annað. Einstaka hluti kannaðist maður við af myndum úr mannkynssögunni. Svo mikið hafði maður heyrt um þessa borg, að fátt kom á óvart. Þó vissi ég ekki að vatnskranar hafa sama sem ekkert breytzt síðan á dögum Rómverja. Það fór hrollur um mig er ég sá tannlækningatæki nauðalík þeim sem sem kvöldu mann seinast í fyrra. Svo er það þetta sem alltaf er bætt við með ákveðnum undurfurðulegum svip þegar minnzt er á Pompei og venjulega í hálfum hljóðum, klámið. Það er mikið af hóruhúsum og vínbúðum. „Þeir höfðu ekki annað að gera þá heldur en nú, þeir ríku,“ sagði Giuseppe. „Hórur og vín, þetta hefur ekkert breyzt.“ „Hvað eiga genitalarnir að tákna fyrir ofan búðardyrnar?" „Það var tákn um velmegun, því stærri genital, því meiri bisness, sjáið þið þarna“, sagði Giuseppe og benti á bakarabúð þar sem var engin genital. „Þessi var úr gulli og var fluttur á safn í Napoli, en þessi hefur ekki plumað sig eins“, og benti á aðra bakarabúð beint á móti, þar sem var eitthvað á stærð við löngutöng og úr steini. „Hann hefur kannske farið of oft þangað greyið,“ sagði karl og benti á vínbúðina við hliðina á. „Þetta hefur ekkert breyzt strákar mínir“. Brauðin eru ennþá í ofnunum í bakaríunum í Pompei. Þau eru tví- 164 VINNAN og verkalýðurinn

x

Vinnan og verkalýðurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vinnan og verkalýðurinn
https://timarit.is/publication/1968

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.