Vinnan og verkalýðurinn - 15.11.1952, Blaðsíða 6

BJÖRN BJARNASON:
AF ALÞJÓÐAVETTVANGI
NÝTT STIG ATVINNULEYSISBARÁTTUNNAR í ÍTALÍU
Stríðið olli geysilegu tjóni á land-
búnaði Ítalíu. Akrar og áveitur eyði-
lögðust og vegakerfið stórspilltist.
Heldur en að leggja í þann kostnað
að endurbæta þessi spjöll, hættu land-
eigendur að erja nema frjósömustu
hluta landsins, létu hitt falla í órækt
eða notuðu sem beitilönd.
Þetta hafði í för með sér stórkost-
legt atvinnuleysi meðal landbúnaðar-
verkamanna, sem enn fór faxandi með
hrörnun iðnaðarins í borgunum. Á-
standið varð því þannig að óhemju-
landflæmi voru ýmist illa eða alls
ekki ræktuð, þúsundir landbúnaðar-
verkamanna gengu atvinnulausar, en
þjóðina skorti mat.
Landssamband ítölsku landbúnaðar-
verkamannanna, Corsfederterra, er
stærsta sambandið innan ítalska
verkalýðssamb., G.I.L., og telur nær
2 millj. meðlima. Það sameinar innan
vébanda sinna bæði daglaunamenn,
menn er vinna að uppskeru gegn hlutá
í henni, og smábændur.
Kröfur sínar um kjarabætur setur
Confeduterra fram í samræmi við
hagsmuni allrar þjóðarinnar, og hefur
rekið öfluga útbreiðslustarfsemi til að
sýna almenningi fram á að krafa land-
búnaðarverkamanna um vinnu, er
jafnhliða sett fram til að bæta úr mat-
vælaástandi þjóðarinnar. Þeir er hlut
taka í uppskerunni krefjast hærri
hluta til þess að ræktunin verði bætt
og afraksturinn aukinn, og smábónd-
inn setur fram kröfu um lækkaða
landleigu og lægri skatta, svo honum *
verði kleift að selja framleiðslu sína
ódýrari til neytenda.
Þessar kröfur fundu hljómgrunn hjá
ölium almenningi, sem þjáðist af mat-
vælaskorti og dýrtíð, og urðu til þess
að skapa samúð og virka aðstoð við
hina nýju baráttuaðferð þeirra, sem
nefnd hefur verið „öfug verkföll."
Fyrst kemur þessi baráttuaðferð
þeirra fram í Apuliahéraðinu, árið
1846, þegar samtökin fóru fram á það
við landeigendur að þeir tækju hóp
atvinnulausra verkamanna til að
vinna áð nauðsynlegum undirbúningi
undir uppskeruna. Landeigendur neit-
uðu því, en samtökin sendu allt að
einu menn til að framkvæma verkið.
Útborgunardagurinn, sem er laugar-
dagur, kom og verkamennirnir kröfðu
laun sín fyrir verkið. Sumir landeig-
endur greiddu þau af hendi án mikill-
ar tregðu, en ef þeir gerðu það ekki
hópaðist fólkið, verkamenn, bændur,
smákaupmenn og oft var presturinn
148
VINNAN og verkalýðurinn