Vinnan og verkalýðurinn - 15.11.1952, Blaðsíða 23

bökuð, fyrst af bökurunum, síðan af hinum brennheita gasmökk sem steyptist
yfir borgina áður en hún grófst undir öskunni.
Við komum inn í gufubað, sem minnti mig mjög á baðið sem ég kom í eitt
sinn í Gautaborg. „Og hérna voru þeir þegar þeir voru timbraðir,“ sagði
Giuseppe, sem okkur þótti nú orðið ágætur gæd. Þar höfðu tveir forfeður
hans orðið til og lágu þar sem þeir fundust. Seinasta angistarveinið var stein-
runnið á afskræmdum andlitum, fingurnir krepptir í krampateygjum eins
og klær. Karlinn sagði, að það mætti merkj að þetta væru þrælar á mittis-
bandi þeirra.
Við komum á aðaltorg boæjarins, þar sem fram fóru trúarathafnir og annað
er að þjóðfélagsmálum laut. Fyrir miðju þess var líkneski af Zeifi eða Júpíter
eins og Rómverjar kölluðu hann. Giuseppe sýndi okkur, hvernig þeir fóru
að því að láta hann spúa reyk, til þess að ljúga að alþýðunni. Bak við súlu
hefur einn skarfurinn staðið og þangað lá haganlega fyrir komin leiðsla er end-
aði í munni Júpíters og enn sagði Giuseppe og gaut hornauga, að þetta hefði
ekkert breyzt. Ekki fannst okkur ástæða til annars en að taka undir það.
>,Hvað gerir þú ef þú lendir í nunnunum, ferðu með þær og sýnir þeim allt
þetta hórerí?“ „Ég segi bara við þær, „viljið þið sjá allt?“ Og þið getið bókað,
VINNAN
og verkalýðurinn
165