Vinnan og verkalýðurinn - 15.11.1952, Blaðsíða 37

„og það neita fáir nema einu sinni“,
bætti hann við.
Ein aðferðin er lánastarfsemi. Lána-
veitandinn fær „einkaleyfi" hjá
biyggjustjóranum til að reka lána-
starfsemina. Hann lánar aðþrengdum
verkamanni með vöxtum frá 10—25%
á viku, síðan eru lánveitanda útborguð
næstu laun lántakandans, sem tekur
af þeim skuld sína, ásamt vöxtum og
skilar svo verkam. afgangnum. Oft
kemur það fyrir að verkamenn sem
ekki vilja taka slík lán eiga örðugt
með að fá vinnu.
Venjulegt „gengi“ eru 22 menn oft
eru þau höfð minni t.d. 18 menn, en
launalisti gefinn fyrir fulla tölu. Þess-
ir 18 menn verða svo að skila sömu
vinnu og um fulla tölu væri að ræða,
en launum þessara 4, sem á vantar
skiftir svo bryggjustjórinn með sér og
nánustu handlöngurum sínum.
Veðmál og fjárhættuspil eru einnig
rekin, ásamt eiturlyfjasölu og smygli.
Verkamaður sem spilar á auðveldara
með að fá vinnu..
Skipulagður er stórþjófnaður við
höfnina. í New York höfn hverfa ár-
lega vörur fyrir 60 millj. doll. Heil
vagnhlöss af vörum hverfa en þjófn-
aðarins verður ekki vart fyrr en við-
takendur varanna framvísa farmskír-
teinum sínum en þá er varan ófinn-
anleg. Vátryggingarfélögin hafa af
þessum sökum hækkað tryggingar-
gjöld sín um 25% sl. 10 ár.
Það sem sagt hefur verið hér að
framan má ekki valda þeim misskiln-
mgi að þið farið að efast um að Í.L.A.
séu „frjáls“ verkalýðssamtök meira
en það er líka meðlimur í A.F.L. sem
frekar flestum öðrum talar um frjáls
°g lýðræðisleg verkalýðssamtök. AFL
hefur aldrei gert tilraun til að hrinda
valdi bófanna yfir I.L.A. eða öðrum
þeim verkalýðssamtökum er þar vaða
uppi, nema ef telja ætti almennt snakk
þeirra um „frelsi" sem þeir prýða á-
Ivktanir sínar með. Ástæðan er aug-
ljós, hrafnarnir kroppa ekki augun
hver úr öðrum. Með því að vera sam-
bandsfélag í A.F.L., verður I.L.A. með-
limur , „Alþjóðasambandi „frjálsra"
verkalýðsfélaga, I.C.F.T.U. Réttur þess
tii að hafa orðið „frjálsra" í titli sín-
u.m byggist líklega helzt á því að það
er algerlega frjálst frá öllu félagslegu
lýðræði og heiðarleika í forystu sinni.
Ryan sjálfur er vitanlega ákafur
málsvari „frjálsra“ verkalýðssamtaka
og ekki síður eldheitur stuðningsmað-
ur ameríska hernaðarundirbúnings-
ins. Vitanlega líður hann ekki að
verkamenn úr hans samtökum losi
Peti Panto, er getið var um í síðasta
kafla og: myrtur var af bófaklíkunni
VINNAN og verkalýöurinn
179