Freyja - 01.01.1905, Síða 43

VII. 6.-7-
FREYJA
89.
um úrdimma njólu,
því farmanni lýsir þú leiö,
um löndin og höfin.
Ég elska ykkur stjörnuljós öll,
á ómœlis hveli,
en kærst er mér sjöstirniö sarnt,
frá sólstöövum œsku.
Þér lampaljós einnig ég ann,
mér ungum þú lýstir,
mitt athvarf var ætíð hjá þér,
þá önnur mér brugðust.
Ég elska þig bráljósa blik,
sem brennur á arni—
—ástar, í óspilltri sál,
í œskumanns hjarta.
Ég elska þig draumljósa dýrð
í dulgeimi sálar,
í hjartanu vaggar þú von
hjá vinum sem unnast.
Þú skœrasta skynsemis Ijós,
sem skuggsvipum eyöir,
þú menntunar lífs-sœlu lind
þú ert ljós, sem ég elska.
Ég elska þig bragaljós bjart,
á blómvængjum hugar
svífur þú sólbjarta leiö
í söngdýsar faðmi.
Ég elska hvert einasta ljós,
sem upplýsir heiminn,
já, allt sem er göfugt og gott,
þig, guð minn, ég elska.
Þórður Kr. Kristjánsson.