Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1899, Síða 22

22
honum. Sumstaðar er jarðvegurinn of harður, sumstaðar of
votur o. s. frv.
Eg skal fyrst minna á, að til eru kröfur til prestanna,
sem eru sameiginlegar á öllum tímum og í öllum löndum.
|>essar almennu kröfur á öllum tímum, hvernig sem ástatt
er, eru þær, að sérhver prestur þarf að vera trúarsterkur
og glaður í lifandi von til Drottins síns, en þó fremur öllu
öðru kærleiksríkur. í öllu lífi prestsins, í sorg hans og
gleði, í baráttu hans og framkvæmdum þarf að koma fram
kærleikur til Guðs og manna með sínum lifandi, helgandi og
blessandi einkennum eftir atvikum. þ>að er einnig almenn
krafa' til prestsins sem slíks, að hann sé sannarlega guðhrædd-
ur, og í einu orði, að hann hafi öll einkenni hins sanna
kristindóms. J>essar kröfur til prestsins eru sífelt í fullu gildi,
hvernig sem tíminn er í það og það sinn. f>essu megum vér
aldrei gleymn. Um liinar almennu kröfur tala eg hér ekki
meira. En nú ætla eg í stuttu máli að minnast á liinar sér-
stöku kröfur, sem nútíminn gjörir að mínu áliti sérstaklega
til vor íslenzku prestanna.
1. A tímanum, sem vér nú lifum á, er farið að leggja
mikla áhcrzlu á mentun og upplýsingu, og það er rétt.
Skólar hafa þotið upp bæði fyrir karlmenn og kvennmenn,
og skólarnir eru mjög margir í hlutfalli við fólksfjöldann.
pannig eru á landinu 4 búnaðarskólar, 2 realskólar, 3
kvennaskólar og margir harnaskólar, og auk þessa hefir um-
ferðarkensla í sveitunum vaxið stórkostlega, svo að næstliðið
ár hafa 154 sveitakennarar verið á öllu landinu samkvæmt
Stjórnartíðindunum. Yið alla þessa skóla og kensln — sem
og aðra skóla landsins í Reykjavík — hygg eg, að nær öll
áherzlan sé lögð á, að þekking lærisveinanna sé aukin eftir
föngum, en víðast hvar mun monning samvizkunnar og vilj-
ans verða útundan. [>að er lögð rækt við skynsemina, en
tilfinningalífið er alveg vanrækt. Að alþýðumentunin vaxi
enn meira, og að þekking fólksins verði sem mest, er í sjálfu
sér harla gott og æskilegt, en að því sé gleymt við fræðslu