Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1899, Page 42

vera neinn fyrirmyndar prédikari, og er ]>ar að auki ínjög fá-
lesinn í útlendri prédikunarliat og prédikunmn, og það líklega
svo, að fáa mun gruna. En svo mikið hofi eg litið í þá grein
gnðfræðinnar, er varnarfræði (Apologetik) heitir, að mér er það
vel skiljanlegt, hverja þýðingu þekking á þeirri grein hefir
fyrir prédikara. Og svo mikið veður hefi eg af náttúruvís-
indum og mannkynssögu, að mér er það vel Ijóst hverja þýð-
ingu þær greinar hafa fyrir prédikara. feið veit eg og, að
raörg hin ágætustu skáldrit heimsins geta líka haft afarmikla
þýðingu, því að margt er í þeim sem innblásin orð. Shak-
spere, Schillers og Geroks kvæði, svo að eg nefni eitthvað á
nafn, sem til er á íslenzku, gefa efni til ótal hugleiðinga, som
hafa stórþýðingu fyrir oss presta. Biblíuna tala eg ekki um.
Hún er hinn sjálfsagði grundvöllur prédikunarinnar; en út úr
sambandinu við lífið verður svo margt annað að koma til
greina, og samband mannsins og tilverunnar við Guð birtist á
svo margan hátt og í svo mörgum greinum, að það má ekki
heldur ganga fram hjá því.
Og þau atriðin eru Jiað, som eg ætlaði að benda á, sem
eg er hræddur um, að prestar taki alment lítið tillit til, og
skal eg í sem fæstum orðum leyfa mór að nefna þau á nafn.
sem eg ætla, að vór þurfum að hafa með í prédikun vorri.
Fyrsta atriðið er náttúran í kring um oss. Eg liefi
drepið á það áður, hvernig þessi nýa hálfmenning utan lands
og innan hefir náttúruna sem vopn á raóti Guði. En vér
eigum að sýna og sanna, livað er falskt í þessu. Vér eigum
að sýna og sanna, að náttúran markar oss leiðina til Guðs,
og að hún er oss ímynd svo margra ágætra lærdóma, því að
sannarlega er Guð eins náttúrunnar faðir og guð, eins og
hann er mannanna faðirogguð. Vér skulum taka lítið dæmi,
eitt af þúsund: Blómin, semvérgöngum á, opnast ogbreiða
sig út, er sólin skín á þau, en daprast og lokast, er sólin
gengur undir, og næturkuliö kemur. Er það ekki ímynd
mannshjartans og mannssálarinnar í sambandi við Guð? Ef
hann skín vcrmandi voru hjarta, erum vór með andlegu lííi