Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Blaðsíða 56

62 Ársrit Ræktunarfjelags Norðurlands.
síðast í júní ágætlega, þakið blómum og blöðum, en í
júlí varð það krökt af lirfum, sem átu blöðin af trján-
um og það svo mikið, að sum trjen stóðu algjörlega
blaðlaus. Lirfurnar voru tvennskonar, önnur grá, lítil,
sem undanfarin snmur hefir gjört vart við sig bæði á
birki og víði, en hin var svört, nokkru stærri og gjörði
mikið meira að verkum en hin. Pessi sama svarta lirfa
gekk líka á ribs sólber og ýmsar tegundir af prýðrunn-
um og voru svo mikil brögð að henni, að varla nokkur
planta virtist óhult. Eru það mikil vandræði fyrir þá menn,
sem fást við garðrækt, að engin íslensk skordyrafræði
skuli vera til, sem gefur manni upplýsingar um tilveru
þessara skaðadýra. Varnarlaus stendnr maður gagnvart
þeim meðan lifnaðarhættir þeirra eru óþektir.
Heggurinn blómstraði óvenjulega mikið, stóð lengi
með ylmandi blómum og setti mjög laglega ársprota.
Gullregnið blómstraði svo mikið og var svo fagurt, að
jeg minnist ekki að hafa sjeð jafnmikið skrúð á þeirri
plöntu. Nokkur trje af lerki blómstruðu talsvert og eitt
lítið grenitrje bar blómköngla. Grenikönplarnir eru sjer-
staklega fallegir, fyrst þegar þeir koma að vorinu; eru
þá dökkfjólubláir.
Mörg barrtrjen vóru illa leikin undan vetrinum, sjer-
staklega í trjágarðinum, þar sem þau standa í þjettum
röðum og mikill snjór hleðst að þeim. Skógfuran virðist
þola snjóþungann einna lakast; margar greinar á henni
vóru flegnar af og sum trjen brotin yfir þvert.
Blómrækt
var hvorki mikil eða margvísleg hjer í sumar og olli því
bæði fræskortur og sólarleysi. Engar fjölærar plöntur
bættust við, en uokkrum tegundum af sumarblómum
var plantað út, en flest alt dó í vorhretunum.
Gullfífill (calendula officinalis) stóðst alla kuldana og