Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Blaðsíða 57

Ársrit Ræktunarfjelags Norðuriands. 63
blómstraði allvel seinni part sumars; Gullfífillinn eða
morgunfrúin, er sumir kalla, er Ijómandi falleg planta,
harðger og nægjusöm. Blómkörfurnar fagurgular.
Gyldenlak (cheiranthus) var plantað út í vermireit, en
blómgaðist aldrei í sumar.
Eilífðarblóm (acroclinium roseum) blómstraði mjög mik-
ið. Blómin Ijósrauð og hvít. Mjög harðger og lagleg
planta.
Nokkrum tegundum af íslenskum plöntum var safnað
1916 og plantað í græðireit hjer í stöðinni; Af þeim má
nefna:
Blákollu (brunella vulgaris) þreifst mjög vel og er mik-
ið lagleg sem kantplanta. Blómin blárauð.
Ljónslappi (alchemilla alpina) virtist kunna illa við sig
í ræktaðri jörð, blómstraði lítið; öll plantan var fremur
kyrkingsleg, en jeg hefi von um að hún venjist ræktinni.
Fjalldalafífill (geum rivale) þreifst mjög vel. Er harð-
ger og lagleg garðaplanta.
Mjög væri það æskilegt, að það gæti orðið alment
að íslenskum plöntum væri safnað og fluttar heim að
bæjum, því mörg plantan í gróðurríki íslands er fögur
og þó þær sjeu lágvaxnar og smágerðar, þar sem þær
vaxa vilt, er það oftast að þær stækka og fríkka við rækt-
ina. Gaman væri að sjá skrúðgarð, sem væri plantaður
eingöngu íslenskum gróðri; eg efast ekki um, að hann
gæti orðið fallegur, ef rjett væri að farið. Örðugleikarnir,
sem nú eru á því, að fá plöntur frá útlöndum, ættu að
knýja nienn til að nota sem best það, sem hægt er að
fá heima og mun það sannast í þessu efni, sem mörg-
um öðrum, að hoilast er heima hvað.