Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Blaðsíða 58

64
Ársrit Ræktunarfjelags Norðurlands.
Skýrsla
yfir gróðrartilraunir í gróðrarstöðinni sumarið 1918.
Trjárækt.
Trjágróður hjer í stöðinni var illa leikinn eftir síðasta
vetur, og var það síst að undra, eftir svo kalt haust, og
einmuna frostavetur. Á öllum fjölda trjátegunda voru
fleiri eða færri árssprotar kaldir. F*ó voru barrtrjen verst
leikin, að undanteknum barrfelli (lerka), sem mátti heita
að væri lítið skemdur. Hefir hann enn á ný með þess-
um vetri, styrkt vonir manna um heillaríka framtíð sína
hjer á landi. Furan var verst leikin, sjerstaklega stærri
trje, bæði skógfura og fjallafura voru svo stórskemdar
af kali, að tvísýnt er um líf þeirra í vetur, ekki síst ef
tíð yrði svipuð og í fyrra. Sembrafuru kól einna minst,
enda var ársvöxtur hennar í fyrra minstur. Fjöldamörg
grenitrje toppkólu og ekki fá dóu aiveg og það engu
síður stærri trje. Sem betur fór lifði »Orenikóngurinn«
þó af og var óskemdur eftir veturinn, hefir í sumar
lengri árssprota, en flest grenitrje. Siberiskt fagurgreni
stóð sig best af öllum grenitegundum, mátti heita ó-
skemt.
Lauftrjen voru fjölda mörg toppkalin, en skemdir á
þeim voru þó engan veginn svo miklar sem á barr-
trjám, þó var reynir víða mjög illa farinn, sjerstaklega
smærri trje á græðireitum. í sáðreitum máttu trjáplöntur
heita aldauða, aðeins stöku planta, sem eftir lifði.
Trjárunnar voru vonum minna skemdir, t. d. má nefna
Lonicera tatarica og L. coerulea voru alveg óskemdir og
blómstruðu engu minna í sumar en undanfarið. Spiræa
sorbifolia kól nokkuð mikið, en kom þó ei að sök, því
hægt er að klippa runnann eftir vild. Sama má segja um
rósarunnana. Rósirnar blómstruðu mjög lítið í sumar.