Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Blaðsíða 85

Heimasiðir.
(Erindi flutt á aðalfundi Ræktunarfjelags Norðurlands
22. júní 1918.)
Ræktunarfjelagið hefir það að verkefni að auka ræktun
landsins. Rað vill auka ræktun túnanna, veita vatni yfir
engjarnar, koma upp trjáreitum við bæina, og matjurta-
görðum inn á hvert einasta heimili á þessu landi.
En þetta er ekki nóg, þetta er ekki einhlítt. Rað þarf
að rækta þjóðlífið. heimilin, þessir innviðir þjóðfjelags-
ins, þurfa að eflast að hreinlæti, háttprýði og öðrum
góðháttum jafnframt því sem lífið verður okkur full-
komnara af því að efnaleg velmegun vex með aukinni
ræktun landsins.
Pegar við komum að utan frá íslenskri sumardýrð og
inn á heimili, þar sem ein höndin er uppi á móti ann-
ari, þá hrökkvum við upp við samanburðinn. Hvað vant-
ar þar inni? Það vantar hinn listhæfa samhögunaranda
náttúrunnar, sem lætur trjen í skóginum laufgast þegar
fuglarnir verpa. Hjer höfum við fyrirmyndina um það,
hvernig við eigum að fá sameinaða þá krafta, sem heim-
ilið á.
Stjórnari heimilisins þarf að vera svo víðsýnn og skarp-
ur, að hann sjái jafnvel hinn minsta og ófullkomnasta
starfskraft þess, og sje fær um að leiðbeina honum og
nota hann þar sem best hentar. Þannig kemst hver starfs-
hæfileiki á sinn rjetta stað. Rá verður árangur vinnunnar
langt um meiri og vissari en ella.