Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Blaðsíða 61

Ársrit Ræktunarfjelags Norðurlands.
67
Grœðlingar vóru skornir af Sonicere og Ribsi og stung-
ið niður, bæði í vor og haust. Mín reynsla er, að betra
sje að setja trjegræðlinga að haustinu; njóta þá betur
rakans í jörðinni og er síður hætt við að visna. Oræð-
lingabeðin eru þakin með lyngi, svo rakinn í moldinni
verði jafnari. Græðlingar vóru vökvaðir tvisvar í viku, ef
ekki rigndi. Undir veturinn var búið um sáðbeð og græði-
beð þannig, að þau vóru þakin með Ijettum áburði;
blandað saman brendu hrossataði, afraki, sævarmOri og
safnhaugaáburði og er líklegt að þessi áburðarblending-
ur sje hlífð nokkur gegn frostinu.
Nokkur grenitrje vóru síðastliðinn vetur seld sem jóla-
trje. Trjen vóru söguð af stofni, þar sem þau vóru far-
in að standa of þjett, en ekki hægt að taka með rót, án
þess að skemma hin, sem eftir stóðu. En þessi ný-
breytni hefir komið fólki —að því er virðist —til að halda,
að grenitrjen í gróðrarstöðinni sjeu eingöngu ætluð fyrir
jólatrje. Retta ár verða engin íslensk jólatrje seld, vegna
þess að sinni er ekki þörf að grisja meir en gert var í
fyrra.
Enda þótt margt hafi dáið og mikið hafi skemst af
trjám og hætt sje við að gróðrarstöðin beri merki frosta-
vetursins mikla 1917—18 fram eftir öldinni, þá má með
sanni segja, að afkoman varð betri en útlit var fyrir og
ástæða var til að halda. Eg er þakklát fyrir það, hvað
margt lifði af og stóðst raunina og hvað stöðin var fög-
ur í sumarskrúðinu, eftir allar hörmungar. Frostaveturinn
hefir fremur styrkt en veikt trú mína á framtíð trjágróð-
urins hjer á landi.
JVlatjurfarœkt.
Undanfarin ár hefir öllu maturtafræi, að gulrófum und-
anskildum, verið sáð í vermireiti. En í ár var því sáð í
sólreiti og lánaðist það vel. Vöxturinn í reitunum varð
5*