Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Blaðsíða 62

68 Ársrit Ræktunarfjeiags Norðurlands.
að vonum, mikið hægri, en plönturnar urðu kraftmeiri
og þoldu betur útplöntun og mikið færri plöntur eydd-
ust af »svartrót« nú en undanfarin ár. Engu af kálinu
var »priclað«, nema blómkáli.
Tegundirnar, sem sáð var, vóru hinar sömu og undan-
farin ár, að nokkrum viðbættum og öll meðferð og hirð-
ing svipuð og verið hefir. Uppskera matjurtanna flestra
neðan við meðallag, sem eðlilegt var á svo köldu og
stuttu sumri. Pegar svo þar við bættist, að kálmaðkurinn
át upp plönturnar jafnóðum, og þeim var plantað út. Síð-
asta útpiöntunin var síðast í júní, og var þá vaxtartíminn
orðinn til muna styttri en verið hefði, ef engin óhöpp
hefðu komið fyrir. Ekki svo fá blómkálshöfuð náðu þó
fullum þroska, sömuleiðis grænkál, maínæpur, salat, kjör-
vel og graslaukur.
Hreðkum var sáð þrisvar á sumrinu og þroskuðust vel,
en fræið var ekki svo gott sem skyldi.
Rabarbari hafði skemst mikið af frosti, margar rætur
dóu, sjerstaklega rauður, og flestallar vóru þær með
frostsárum, sem kiptu mikið úr vexti.
Rauði rabarbarinn (Linneus) er miklu viðkvæmari og
gefur margfalt minni uppskeru en sá græni (Viktoria).
Linneus hefir verið talinn fínni og bragðbetri, en eg
hefi ekki getað fundið mun á þeim, hvað bragð snertir,
en smágjörvari er hann og litfallegri en Viktoria. En eftir
þeirri reynslu, sem jeg hefi fengið við ræktun þessara
tveggja tegunda, getur ekki verið að tala um að selja
þær fyrir sama verð, eins og viðgengist hefir hingað til.
Rabarbaraum hjer í stöðinni hefir verið skift á hverju
ári síðastliðin 4 ár, svo að úr þeim 38 róíum, sem þá
vóru til, eru nú orðnar talsvert á annað hundrað og eftir-
spurnin vex stöðugt, sem bendir á, að menn eru nú al-
ment farnir að kunna að notfæra sjer þessa ágætu jurt.
Átta sinnum á sumrinu var tekið af rabarbaranum og
í hvert skifti var hann vökvaður með áburðarvatni. Auk
þess var hann vökvaður, þegar þurkar gengu.