Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Blaðsíða 79

Ársrit Ræktunarfjelags Norðurlands. 85
upp með stíflunni að innan, svo að ísrek verði henni
síður að tjóni.
Talsvert erfiðari og athugaverðari verður vatnsveitan,
þar sem vatnsfallið liggur svo lágt, að það þarf að hækka
til að komast inn í skurðinn. Til að hækka vatnið eru
notaðar ýmiskonar stíflur.
Víðast er heppilegt að hafa stíflur, sem hægt er að
taka úr, þegar ísrek er á vatnsfallinu, en setja í, þegar
þörf er í flóðum.
Stíflurnar eru sterkastar og endingarbestar úr járnbentri
steinsteypu og járni eða trje, þannig, að steyptir eru
kampar lítið eitt út í vatnfallið frá báðum bökkum. Und-
an þeim er rækilega grafið og undir þá borið grjót og
timbur, svo að þeir standi á föstum grundvelli og þoli
öll ólæti lofts og lagar. Aðgætandi er, að þessir kampar
þurfa að vera til muna veigameiri en samskonar kampar
í útlöndum, vegna þess, hve vorleysingarnar eru ákafari
hjer.
Á milli kampanna er lögð brú úr sterkum trjám eða
járni, svo hátt uppi sem vatnið nær, þegar það er orðið
nógu hátt. Best er að brúin sje svo laus, að hægt sje
að taka hvert trje úr henni út af fyrir sig (3 eða 4) og
draga þau svo hátt upp eftir kömpunum, að ísrek nái
ekki til þeirra. í botninn á milli kampanna er sett trje,
eða steypt bryggja. Af brúnni að innan og niður í botn
eru síðan settar lokur, borð eða battingar, sem látið er
stöðvast við brúna og bryggjuna í botninum og falla vel
saman, svo að sem minst renni í gegn. Lokurnar þurfa
helst að vera svo mjóar, að tveir menn geti tekið þær
úr með berum höndum. Sjeu þær stærri en svo, þarf að
hafa kampana svo háa, að á milli þeirra megi leggja trje,
sem svo sje hægt að draga lokurnar upp á ogeins brúna
sjálfa.
þar sem erfitt er að fá kampana steypta, má setja grjót-
fylta timburbúkka að ánni beggja megin og eins í miðja
ána, ef áin er breið. Varast skal, að láta ána renna með