Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Blaðsíða 65

Ársrit Ræktunarfjelags Norðurlands. 71
Skaðadýr eða meindýr
á plöntunum vóru þau sömu og í fyrra og vóru engu
minni brögð að þeim nú en þá. Kálmaðkur kom fram
fyrst í júní og herjaði á flestallar tegundir matjurta, en
mestar skemdir gerði hann á krossblómunum. Snemma
í júlí púppaði maðkurinn sig og í ágúst kom fiðrildið.
Eina vörnin gegn maðkinum, sem að nokkru haldi
kom, var að tína hann daglega úr moldinni og drepa
hann. Tilraunir vóru gerðar á honum með eiturvökva,
ö pct. kalkvökvi og kalksaltpjeturvökvi, virtist engin áhrif
hafa á hann, en í 3 pct. Bordeauxvökva var hann hrær-
ingarlaus eftir klukkutíma.
Við birkimaðkinn vóru líka gerðar tilraunir, á þann
hátt að festir vóru límhringir og lirfubelti um bolinn á
trjánum, sem lirfan hlaut að festast í, ef hún skriði úr
jörðinni upp stofninn. Enginn árangur varð þó af þessu,
því enginn maðkur var sjáanlegur, en mörg önnur skor-
dýr höfðu vilst í þessa gildru. Bendir þetta með fleiru
á það, að maðkurinn mun ekki fara þessa leið upp í
krónuna, heldur er líklegast að fiðrildið verpi í blöðin,
eða jafnvel í knappana, annaðhvort haust eða vor, líklega
að haustinu og lifi svo yfir veturinn sem egg í blað-
knappnum.
Púpur og fiðrildi af báðum þessum nefndu dýrum
verða, ef hægt er, send til skordýrafræðings við K.hafn-
háskóla, til þess, ef mögulegt væri, að fá upplýsingar
um líferni þeirra, tilveru og varnir gegn þeim.
Guðrún P. Björnsdóttir.