Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Blaðsíða 63

Ársrit Ræktunarfjelags Norðurlands.
69
Gulrótum var sáð úti 3. maí. Afbrigðirtu Karótt, Nan-
tensfarbede og Stenballe, en maðkurinn gerði þeim sömu
skil og kálinu, át plönturnar jafnóðum og þær komu upp.
Þær fáu plöntur, sem af lifðu, náðu allgóðum þroska,
þó ekki fullum. Gulrótum var sáð aftur í haust 22. sept-
ember og hefi jeg nú von um að betur takist til næsta
ár með uppskeruna, því áreiðanlega geta gulrætur þrifist
hjer, það sýndi sumarið 1917.
Pastinak- og Persille-rætur stóðu frá í fyrrasumar. Ræt-
urnar náðu í sumar fullri stærð, en vóru trjenaðar og ó-
ætar. Blöð og blómleggir urðu yfir mannhæðar háir. Blóm-
in, sem eru í stórum sveipum og þó sjerstaklega blöðin
á Pastinaki, eru mjög falleg og gæti því komið til mála
að rækta þessa plöntu sem skrautjurt.
21. maí var gulrófnafræi sáð í sólreiti. Afbrigði Golden
globe Prándheims, íslenskt fræ, safnað á Suðurlandi og
Prándheims ekstra kvalitet. Besta uppskeru gaf það síð-
astnefnda, rúmar tvær tunnur pr. ara og íslenska fræið
næstum jafnfmikið, en að því leyti betra, að rófurnar
vóru fallegri í laginu og þjettari í sjer.
Fræmæður vóru engar hjer í sumar, af þeirri ástæðu,
að þær eyddust síðast liðinn vetur af frosti.
Blómarækt.
Aldrei hefir jafnmiklu af blómafræi verið sáð sem í
vor, síðan jeg kom hingað. Pað var svo sem sjálfsagt,
að það hlyti að koma hlýtt og gott sumar eftir svo kald-
an, harðan vetur. Unga fólkið vonaði það og gömlu
mennirnir sögðu það næstum áreiðanlegt, og svo var því
slegið föstu. Og nú var um að gera að sá og planta
miklu og mörgu, svo sumarið hefði nóg að gera. En nú
vita allir hvernig vonirnar rættust.
Mestöllu blómafræinu var sáð í vermireiti og einæru
plöntunum plantað þaðan út í garðinn. Af þeim má nefna