Morgunblaðið - 09.03.2007, Blaðsíða 37

inn eins og hún gerði það. Þegar
amma hló fór maður sjálfur ósjálf-
rátt að hlæja líka. Amma hló líka
svo innilega og oft brosti hún svo
breitt að augun á henni lokuðust
liggur við og hún setti höndina fyr-
ir munninn og hló af hjartans lyst.
Og stundum hló hún svo mikið að
hún varð að taka niður gleraugun
til að þurrka tárin sem runnu í
stríðum straumum niður brosmild-
ar kinnarnar. Þegar einhver sem
stendur manni afar nærri hverfur
á braut til betri heims hellast
margs konar tilfinningar yfir okk-
ur. Þegar ég hugsa um ömmu er
söknuður og þakklæti mér efst í
huga. Söknuður eftir elskulegri
ömmu minni sem var mér svo kær
og ég á ekki eftir að sjá aftur fyrr
en við hittumst hinum megin.
Þakklæti fyrir að hafa verið svo
lánsöm að eiga svona góða, hlýja,
og dásamlega ömmu sem kenndi
mér svo margt, þakklæti fyrir að
hafa fengið að eiga hana svona
lengi að. Amma mín lagði alltaf
mikið upp úr því að kveðja fólk vel
og innilega þegar hún fór. Þegar
hún var búin að kveðja alla með
kossi og þakka fyrir sig í bak og
fyrir, endaði hún yfirleitt á því að
segja: „já, og veriði bless!" Nú er
komið að hinstu kveðjustund og þá
vil ég þakka þér, elsku amma mín,
fyrir allt og allt. Ég kvaddi þig
með kossi og sagði þér og segi enn
hvað mér þykir að eilífu óskaplega
vænt um þig. Vertu bless.
Þín
Sólveig.
Mig langar til þess að minnast
hennar Fríðu ömmu minnar í örfá-
um orðum. Við amma vorum ekki
tengdar blóðböndum en hún er
engu að síður eina amman sem ég
hef þekkt og man eftir. Ég var
þriggja ára þegar við hittumst
fyrst, þegar ég og mamma komum
á Skagann með pabba. Frá þeirri
stundu tók amma mér sem sinni
eigin og gerði allt sem hún gat til
að láta mér líða vel í þessu nýja
umhverfi. Mér fannst alltaf eins og
amma væri verndarinn minn og ég
gat alltaf leitað til hennar ef eitt-
hvað var að. Allt sem amma sagði
var satt og rétt og ég man eftir að
hafa oft sagt við mömmu „en
amma segir að það sé svona“ og þá
þurfti ekki að ræða það neitt frek-
ar. Allt frá því að ég kom á Still-
holtið í fyrsta skiptið og þangað til
að ég var komin vel yfir tvítugt var
ég meira og minna með annan fót-
inn hjá ömmu og afa . Þegar ég
byrjaði í Fjölbrautaskóla Vestur-
lands fór ég á heimavistina en var
þar bara rétt yfir blánóttina fyrstu
mánuðina. Allt var svo nýtt og
stórt fyrir sveitastelpuna þannig
að mér fannst bara öruggast að
vera hjá ömmu frá því að ég var
búin í skólanum á daginn og langt
fram á kvöld. Kannski var ég
svona óvenjuleg, eða kannski segir
það meira hvað samband okkar
ömmu var gott að sextán ára ung-
lingsstelpa vildi frekar spjalla við
ömmu sína öll kvöld en vera í fjör-
inu á heimavistinni. Eftir því sem
leið á skólagönguna hjá mér varð
ég nú sjálfstæðari og amma sat
ekki uppi með mig öll kvöld, en ég
kom alltaf til hennar í kvöldmat og
eftir matinn tókum við kannski í
spil eða amma spáði í bolla fyrir
mér. Þar sá hún iðulega einhverja
draumaprinsa handan við hornið
og trúlofunarhring í botninum á
bollanum. Ég er svo glöð að amma
náði að kynnast Nökkva, syni mín-
um, því að ég veit að hann veitti
henni mikla gleði. Það var svo
gaman að sjá þegar hún sat með
hann, hvað hún var ánægð og lifn-
aði öll við. Hún spurði um hann á
hverjum degi og hafði mikinn
áhuga á hvernig honum farnaðist.
Ég er ömmu Fríðu svo þakklát
fyrir allt sem hún kenndi mér og
fyrir að hafa að miklu leyti gert
mig að þeirri manneskju sem ég er
í dag. Það er alltaf erfitt að kveðja
einhvern sem manni þykir svo
vænt um en ég veit að amma er á
góðum stað núna og vakir yfir okk-
ur. Hvíldu í friði.
Þín,
Ína Dóra
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. MARS 2007 37
✝ Svanhvít Stef-ánsdóttir fædd-
ist 27. júlí 1954, í
Reykjavík. Hún lést
á Krabbameinsdeild
Landspítalans 28.
febrúar 2007.
Foreldrar hennar
voru hjónin Stefán
Sigurjónsson,
pípulagninga-
maður, fæddur 8.
júlí 1931, dáinn 23.
september 1991 og
Erna Smith, kaup-
kona, fædd 4. mars
1937. Svanhvít var einkabarn
þeirra hjóna. Svanhvít giftist 3.
september 1996 Þór Tómasi
Bjarnasyni, sjómanni og pípu-
lagningamanni, fæddur 18. júlí
1949. Foreldrar hans voru Bjarni
G. Tómasson, bifvélavirki, fæddur
22. desember 1922, dáinn 27. júlí
2000 og Ásta Gunnhild Söberg,
húsmóðir, fædd 30. nóvember
1930, dáin 4. júlí 1996.
Dóttir Svanhvítar er Erna Stef-
anía Gunnarsdóttir, fædd 11. des-
ember 1971, maki hennar er
Björgvin Hansson,
fæddur 19. desem-
ber 1973 og eiga
þau eina dóttur
saman, Stefaníu
Ósk, fædd 27. júní
2002. Dóttir Ernu
Stefaníu er Thelma
Rós, fædd 15. októ-
ber 1993. Synir
Björgvins eru Jón
Gísli fæddur 5. maí
1993 og Anton
fæddur 16. mars
1995.
Svanhvít var
fædd og uppalin á Eiríksgötu 11
og flutti þaðan 1987 á Eiríksgötu
25.
Svanhvít starfaði í mjólkur- og
matvörubúðinni á Njálsgötu með
móður sinni í nokkur ár en mest
alla ævi var hún í störfum tengd-
um matseld. Svanhvít og Tómas
bjuggu á Snorrabraut 75 og Svan-
hvít vann í Austurbæjarskóla þeg-
ar hún lést.
Útför Svanhvítar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 15.
Nú er mín einkadóttir búin að fá
hvíldina eftir stutt en erfið veikindi.
Við vorum óskaplega samrýmdar
mæðgur. Hún bjó hjá okkur foreldr-
um sínum þangað til fyrir 20 árum að
hún flytur nokkrum húsum fyrir neð-
an okkur með sína einkadóttur þá
orðna 15 ára. Hún giftist fyrir 12 ár-
um þeim besta tengdasyni sem hægt
er að fá. Ég á eftir að sakna símtala
okkar því við töluðum saman á hverj-
um degi. Nú hefur pabbi hennar tek-
ið á móti henni því hann varð bráð-
kvaddur fyrir 15 árum, þá nýorðinn
sextugur.
Ég bið Guð að varðveita tengdason
minn og fjölskylduna.
Sérstakar þakkir fá Hannes
Hjartarson, Þórarinn Sveinsson og
starfsfólk á Krabbameinsdeild
Landspítalans 11E fyrir einstaka
umönnun og hlýju í hennar garð.
Guð geymi þig.
Þín mamma,
Erna Smith.
Elsku mamma, það er sárt að
kveðja þig. Við áttum eftir að gera
svo margt. Það er sagt að þeir deyi
ungir sem guðirnir elska. Ég vil
þakka þér kærlega fyrir góða um-
mönnun og einstaka hlýju í minn
garð. Það var svo gott að koma í
heimsókn til þín, því þú áttir alltaf
svo gott að borða. Veislurnar þínar
voru alveg frábærar og eigum við
eftir að sakna þeirra mjög mikið. En
þú varst ekki bara góð mamma held-
ur líka frábær amma, alltaf tilbúin að
passa barnabörnin og gefa þeim eitt-
hvað fallegt. Við munum hugsa um
góðar minningar frá ferðalögum
okkar saman. Í mínum huga ert þú
búin að vera svaka hetja í þessum
veikindum þínum. Ég vona að þér líði
vel núna og þú vakir yfir okkur og
fylgist með þegar barnabörnin þín
ganga upp að altarinu og játa trú
sína. Hafðu ekki áhyggjur af Tomma
og mömmu þinni, ég gæti þeirra vel
fyrir þig.
Elsku mamma, far þú í friði. Ég
elska þig.
Þín dóttir,
Erna Stefanía
Kæra tengdamamma.
Nú hefurðu fengið hvíldina eftir
erfið veikindi. Þau voru frábær þessi
átta ár sem við áttum saman tengd
fjölskylduböndum gegnum einka-
dóttur þína hana Ernu Stefaníu.
Erfitt verður að fylla það skarð
sem myndast hefur við fráfall þitt,
sérstaklega hvað veisluhöld og mat-
seld varðar. Man ég eftir mörgum
flottum matarboðum og afmælum.
Þú framreiddir allt á þinn einstaka
máta, mikið úrval og gæði. Oft þegar
við vorum stödd á Snorrabrautinni
við eldhúsborðið hjá þér með krakk-
ana okkar í mat var ég að velta fyrir
mér hvenær allir hinir kæmu í mat.
Margar skemmtilegar sögur hafa
rifjast upp fyrir mér eftir að þú
kvaddir þetta líf. Skemmtilegar
minningar eru besta arfleifð sem
hægt er að skilja eftir sig.
Barnabörnunum þínum finnst allt-
af jafn gaman að heyra sögurnar af
þér, t.d. þegar þú smurðir snittur í
útilegu. Þau eiga minningar um hvað
þeim fannst gaman að sprengja inni-
bombur á Snorrabrautinni um ára-
mót sem við eyddum ávallt saman
hjá ykkur.
Hvíl í friði, mín kæra tengdamóðir.
Þinn uppáhaldstengdasonur,
Björgvin Hansson.
Elsku amma.
Nú ertu farin frá okkur. Við sökn-
um þín mikið því þú varst svo góð
amma, en við huggum okkur við það
að þér líður betur núna, við vitum
líka að pabbi þinn tók vel á móti þér.
Við munum minnast hinna góðu smá-
kakna þinna sem þú bakaðir fyrir jól-
in. Við lofum þér að passa vel upp á
afa sem er aleinn á Snorrabraut.
Amma, hvíl í friði, við elskum þig.
Thelma Rós, Stefanía Ósk,
Jón Gísli og Anton.
Elskuleg vinkona mín er látin
langt um aldur fram. Við kynntumst
7 ára gamlar og höfum átt samleið
allar götur síðan. Aldrei bar skugga á
okkar vináttu. Digga var einstaklega
myndarleg húsmóðir, heimilið alltaf
til fyrirmyndar. Allt er varðar mat-
seld og bakstur lék í höndum hennar
og eru þær ófáar veislurnar sem fjöl-
skylda og vinir hafa fengið að njóta í
gegnum árin. Ekki ætla ég að fara
nánar út í hennar lífshlaup en það
var ekki alltaf auðvelt. Vil ég þakka
henni fyrir samfylgdina í gegnum líf-
ið.
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur til fjölskyldunnar.
Jóhanna Guðjónsdóttir (Didda).
Í dag þegar ég minnist góðrar vin-
konu minnar og samstarfskonu er
söknuðurinn mikill. Ég kynntist
Diggu, eins og hún var kölluð af fjöl-
skyldu og vinum, fyrir ca. 30 árum er
ég aðstoðaði móðir hennar við versl-
un sem hún rak. Digga var ákaflega
kát og mikill húmoristi og gaman að
vera í kringum hana. Síðast liðin sex
ár höfum við svo unnið saman í mötu-
neyti Austurbæjarskóla. Það var
mjög gott að vinna með Diggu, hún
var einstaklega útsjónarsöm og
myndarleg til verka og þó svo að er-
illinn væri mikill og aðstæðurnar erf-
iðar kom alltaf sama svarið hjá
Diggu, „Við reddum þessu, þetta er
ekkert mál.“ Ef eitthvað var fram-
undan hjá mér, ferming eða afmæli,
var hún fyrst til að segja „Hvað get
ég gert fyrir þig.“
Digga greindist með krabbamein
síðastliðið sumar eftir að skóla lauk.
Við Mezí (samstarfstúlka okkar)
báðum fyrir henni og að hún kæmi
með sitt hressa andrúmsloft en Guð
hefur tekið hana í sínar hendur.
Elsku Tommi, Erna, Erna Stefanía
og fjölskylda, söknuður ykkar er
mikill. Ég bið Guð að vera með ykkur
og kveð Diggu með ljóði Guðrúnar
Jóhannsdóttur frá Brautarholti.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
Ása Guðjónsdóttir.
Nú þegar sól hækkar á lofti og við
flest öll hlökkum til að taka á móti
vori og sumri skellur myrkrið á aftur
á ný af miklum þunga.
Vinkona mín er látin langt fyrir
aldur fram, eftir harða baráttu við
vágestinn krabbameinið. Höggið var
þungt, en við sem þekktum hana
sáum hvert stefndi þó að maður hafi
haldið í vonina fram á síðustu stundu.
Svandís eða Digga eins og hún var
alltaf kölluð var mér einstök sem
trygg vinkona eins og kom berlega í
ljós þegar ég missti bróður minn árið
2001.
Veislurnar hennar voru einstakar
og þurfti hún ekki að fara í kennslu-
stundir til að læra að útbúa þær held-
ur hafði hún móður sína sem fyrir-
mynd en veislur þeirra voru alltaf
mjög glæsilegar og fór ég ekki var-
hluta af þeim, því alltaf gat ég leitað
til þeirra ef mig vantaði aðstoð.
Digga var gæfumanneskja í einka-
lífinu, eignaðist góða dóttur, tengda-
son og barnabörn og síðast en ekki
síst hann Tomma, þann einstaka
mann. Þau voru samhent í því að
eignast yndislegt heimili þar sem
hún undi sér best. Alltaf var jafn gott
að koma á Snorrabrautina til þeirra,
hvort sem ég kom ein eða hafði
barnabörnin mín með, meira að segja
yngsta barnið fór eitt í heimsókn til
Diggu og Tomma til að leika við þau.
Kannski var það nammið hans
Tomma eða dúkkurnar sem var að-
dráttaraflið en þannig var það bara,
allir voru alltaf velkomnir þangað.
Eftir að Digga flutti í nágrennið,
eldhúsgluggarnir snúa á móti hvor
öðrum, vissum við alltaf hvenær var
óhætt að hringja en það var einskon-
ar þegjandi samkomulag okkar á
milli að hringja annan hvorn daginn
þó svo að ekki væri mikið sagt annað
en pass. Hún var svo jákvæð og tal-
aði aldrei neikvætt um neinn af sam-
ferðarfólkinu sínu.
Nú er þessi tími liðinn og kemur
ekki aftur en minningarnar lifa hjá
mér og verða alltaf kærar
Um leið og ég bið algóðan Guð að
geyma þig og varðveita, elsku vin-
kona, votta ég Tomma, Ernu, Ernu
Stefaníu og fjölskyldu okkar innileg-
ustu samúð.
Málfríður Haraldsdóttir.
Svanhvít Stefánsdóttir
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
MARÍU JÓNÍNU ADOLFSDÓTTUR,
dvalarheimilinu Dalbæ, Dalvík,
áður Munkaþverárstræti 29,
Akureyri.
Guð geymi ykkur öll.
Friðrik Adolf Stefánsson,
Stefán Már Stefánsson, Ása Sverrisdóttir
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur samhug
sinn, tryggð og vináttu við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐNÝJAR PÁLSDÓTTUR,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins í Bakkahlíð og
Skógarhlíð fyrir hlýju og afar góða umönnun.
Ingvar Þóroddsson, Guðrún Baldursdóttir,
Þóra Ingibjörg Þóroddsdóttir, Martin Næs,
Hólmfríður Þóroddsdóttir, Darri Mikaelsson
og fjölskyldur þeirra.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
SNJÓLAUG ELÍN HERMANNSDÓTTIR,
varð bráðkvödd á heimili sínu á La Marina, Spáni,
laugardaginn 3. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Halldór Guðni Pálmarsson,
Logi Hermann Halldórsson, Þórhanna Þórðardóttir,
Jóhann Halldórsson, Karen Christina Halldórsson,
Halldór Pálmar Halldórsson, Helga Guðrún Bjarnadóttir,
Herdís Halldórsdóttir, Ingvar Georg Georgsson
og barnabörn.