Morgunblaðið - 09.03.2007, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. MARS 2007 45
menning
Hvað segirðu gott?
Allt fínt.
Hverra manna ertu?
Móðir mín hét Jóna Guðrún Finn-
bogadóttir og faðir minn hét Jens
Sófus Kjeld.
Hefurðu komið á Bíldudal? (Spurt
af síðasta aðalsmanni, Þresti Leó
Gunnarssyni.)
Já, sumarið 2005, fór í gönguferð á
Vestfjörðum og kom þá við á Bíldu-
dal.
Kanntu þjóðsönginn?
Já, alveg reiprennandi.
Uppáhaldsmaturinn?
Lambalæri og saltfiskur með
hamsatólg.
Bragðbesti skyndibitinn?
Fæ mér svo sjaldan skyndibita, þá
helst pylsu með öllu nema steiktum.
Hvaða bók lastu síðast?
Á náttborðinu er nýja bókin hennar
Auðar Jónsdóttur, Tryggðarpantur.
Svo er ég að lesa Óliver Tvist fyrir
dóttursoninn.
Hvaða leikrit sástu síðast?
Ég sá frumsýninguna á Killer Joe,
mjög flott verk.
En kvikmynd?
Kvikmyndina með þeim Judi Dench
og Cate Blanchett, Notes on a
Scandal. Hún Judi er alltaf svo æð-
isleg.
Hvaða plötu ertu að hlusta á?
Ég er nú bara að hlusta á ástarlögin
úr söngleiknum Ást sem við erum
að fara að frumsýna næsta laug-
ardag. Það á hug minn allan þessa
stundina.
Uppáhaldsútvarpsstöðin?
Mér finnst RÚV alltaf best.
Besti sjónvarpsþátturinn?
Enginn uppáhalds, aðallega fréttir
og Kastljós, og svo Spaugstofan
svona þegar ég hef tíma.
Hvað uppgötvaðir þú síðast?
Ég er alltaf að uppgötva eitthvað.
Helstu kostir þínir?
Aðrir verða að dæma um það.
En gallar?
Það verða líka aðrir að dæma um.
Ingvar E. Sigurðsson og Gísli Örn
Garðarsson bjóða þér báðir á
stefnumót. Hvorn velur þú?
Nú ég myndi reyna að redda því
þannig að ég gæti farið með þeim
báðum.
Þú ferð á grímuball sem…
Drottning,
Ertu með bloggsíðu?
Nei.
Hvers viltu spyrja næsta viðmæl-
anda?
Hefur þú gengið um Vestfirðina?
Drottning á grímuballi
Kristbjörg Kjeld hefur
um árabil verið ein af
okkar ástsælustu leik-
konum. Um þessar
mundir leikur hún eitt
aðalhlutverkið í nýjasta
verki Vesturports, und-
ir leikstjórn Gísla Arn-
ar Garðarssonar.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Leikkonan Kristbjörgu Kjeld finnst skyndibitamatur ekki vera matur,
nema þá helst pylsa með öllu nema steiktum sem hún fær sér stundum.
Íslenskur aðall | Kristbjörg Kjeld
ÞEGAR ég fór á tónleika Joe Cocker
í Laugardalshöll haustið 2005 hafði
ég aldrei séð jafnmikið af jeppum
fyrir utan Höllina. Kannski var það
sú staðreynd að Stranglers voru að
fara að spila, en mér fannst eins og
ég hefði aldrei séð jafnmikið af svart-
klæddu fólki samankomið á einum
stað og í fyrradag, á þriðju tón-
leikum þessara pönkgoðsagna hér á
landi.
Svona er stundum hægt að greina
tónlistarlega kjörhópa, og voru tón-
leikagestir flestir karlmenn sem
voru að komast á miðjan aldur, menn
sem „voru þarna“ á sínum tíma. Þá
var reytingur af yngra áhugafólki og
í sumum tilfellum sá ég að börn-
unum, nú komnum um og yfir tví-
tugt, var kippt með.
Fræbbblarnir hófu leik og var
gamalt og nýtt efni leikið í bland.
Nokkur glæný lög fengu meira að
segja að hljóma, lög sem ekki hafa
enn ratað á plast. Fræbbblarnir voru
í góðum og afslöppuðum gír og þegar
klárað var með ofurslögurunum
„Hippar“ og „Æskuminning“ var
tekið að hitna nokkuð í salnum.
Eftir lítið forspil komu Stranglers
á svið og hentust í „Five Minutes“,
en myndband við það lag var leikið
linnulítið í Sjónvarpinu í aðdraganda
fyrstu tónleika þeirra hérlendis
1978. Því næst var það hið stórkost-
lega „(Get a) Grip (on Yourself)“ og
strax á eftir kom „Spectre of Love“
af nýjustu plötunni Suite XVI. Mað-
ur hífði plötuna sem kom út þar á
undan, Norfolk Coast (2004),
kannski fullmikið upp í ljósi þess að
loks var komin ný Stranglers-plata
en nýja platan má eiga það skuld-
laust að þar fer hið besta verk, orku-
ríkur og margslunginn pakki sem er
sveitinni til sóma. Alls fengu fimm
lög af plötunni að hljóma um kvöldið
og stóðu þau öll undir sér á tón-
leikum og vel það. Því er þó ekki að
neita að þegar maður heyrir þessi
þekktustu lög Stranglers fær maður
hálfpartinn gæsahúð, eins mikil
snilld og þau mörg eru nú. „Nice N’
Sleazy“ er gott dæmi um það, og þar
sýndi leiðtogi sveitarinnar í dag, JJ
Burnell, magnaða takta á bassanum.
Tónleikarnir náðu svo eiginlegum
hápunkti með dáleiðandi snilld-
arverkunum „Always the Sun“ og
„Golden Brown“.
Stranglers er nú orðið fjögurra
manna band – og miklu betra band
fyrir vikið. Ég skil ekki alveg nú af
hverju það var verið að púkka svona
mikið upp á þennan söngvara, Paul
Roberts, sem hætti á síðasta ári. Baz
Warne gítarleikari kemur þannig
sérstaklega sterkur inn, hann er líf-
legur og kátur á sviði, hörkugít-
arleikari, og landar söngnum vel.
Burnell hljómar hins vegar meira
eins og fylliraftur þegar hann syng-
ur. Sveitin var alltént þétt og flott á
sviði.
Á tónleikunum mátti sjá að Jet
Black, trymbill Stranglers, var fjarri
góðu gamni en hann dvelur nú hel-
sjúkur á spítala. Rótarinn hans hljóp
í skarðið, 22 ára kauði, og leysti hann
verkefnið vel af hendi. Burnell bað
fólk um að hugsa hlýlega til Blacks
og sagði að áratuga rokk og ról-
líferni væri farið að taka sinn toll af
honum og upplýsti að á sínum tíma
hefðu hann og aðrir Stranglers-
meðlimir uppnefnt hann „suguna“
(„the hoover“). Stuttu síðar þurfti
Burnell svo endilega að bregða á leik
á íslensku og sagði við áhorfendur
„mig langar að r**a konunni þinni“
(sem hljómaði samt eins og að hann
langaði til að r**a kennaranum þín-
um. Á Rás 2 fyrr um daginn lýsti
hann því yfir að honum langaði til að
r**a mömmu minni).
Stranglers voru klappaðir tvisvar
upp og luku leik með „Hanging Aro-
und“ og „No More Heroes“ og var
Burnell þá kominn úr að ofan. En
það var ekki það að stemningin hefði
verið svo brjáluð að þess þyrfti eitt-
hvað.
Stemningin í salnum var nefnilega
furðudauf. Áhorfendur áttu erfitt
með að sleppa sér, það var meira
eins og fólk væri mætt á Stranglers-
ráðstefnu en tónleika, fyrir utan tíu
hörðustu hundana sem voru fremstir
og sungu hvert einasta lag frá upp-
hafi til enda . Það er eins og Íslend-
ingar þurfi föstudags- eða laug-
ardagskvöld til að geta sleppt sér
almennilega og sýnt hið marg-
umrædda víkingaeðli. Á milli þess
eru þeir freðnir. Næst þyrfti eig-
inlega að bóka Stranglers inn á Sirk-
us á föstudagskvöldi, andinn á
NASA var a.m.k. full bókasafnslegur
fyrir minn smekk og við erum nú
einu sinni að tala um pönktónleika.
Þetta gap olli því að Stranglers
trukkuðu í gegnum þetta meira af
fagmennsku en ástríðu undir lok
kvöldsins, skiljanlega þar sem fólk
tók í raun aldrei almennilega við sér.
Stranglers stóðu þannig sína plikt
sem skilaði sér í fínum tónleikum, en
hvorki meira né minna.
Svartagull
Morgunblaðið/Ómar
Ber „Stranglers voru klappaðir tvisvar upp og luku leik með „Hanging Around“ og „No More Heroes“ og var Bur-
nell þá kominn úr að ofan. En það var ekki það að stemningin hefði verið svo brjáluð að þess þyrfti eitthvað.“
TÓNLIST
NASA
Tónleikar bresku pönkrokksveitarinnar
The Stranglers. Fræbbblarnir hituðu upp.
Þriðjudagskvöldið 6. mars.
The Stranglers
Arnar Eggert Thoroddsen
Allra síðustu sætin Heimsferðir bjóða frábær tilboð á vikuferð til
Kúbu 18. mars. Bjóðum gistingu á nokkrum af hinum vinsælu
gististöðu okkar á hinni einstöku Varaderoströnd eða í Havana.
Kúba er ævintýri sem lætur engan ósnortinn.
Ekki aðeins kynnist maður stórkostlegri náttúrufegurð eyjunnar,
heldur einnig þjóð sem er einstök í mörgu tilliti.
Fjölbreyttir gistivalkostir í boði á frábæru verði.
Skógarhlíð 18 • sími 595 1000 • www.heimsferdir.is
Kúba
18. mars
frá kr. 63.990
Munið Mastercard
ferðaávísunina
Verð kr. 63.990
Netverð á mann m.v. gistingu í tvíbýli á
Villa Tortuga á Varadero með morgun-
verði í 7 nætur.
Verð kr. 77.490
Havana í4 nætur & Varadero í3 nætur
Netverð á mann m.v. gistingu í tvíbýli
með morgunverði á Hotel Occidental
Miramar í Havana í 4 nætur á Hotel
Arenas Doradas á Varadero í 3 nætur
Frábært tilboð á vikuferð