Jólabókin - 24.12.1909, Page 19

19
En birtan var ekki litverp ogljúf, sem stjörnu-
ljós eöa hin fyrsta silfurtæra afturelding. Húnvar
rauð, eins og morgunroðinn, er hann speglar sig
í gnlli og blóði.
Og pað var ekki sól, sem par kom með dag
og gleði — pað voru eldslogar miklir, sem námu
við liiminn, brakandi og livæsandi.
Gregoriska dómkirkjan mikla stóð í björtu
báli í miðri borginni!
Tyrkir höfðu farið morðvarga-höndum um
Urfu prjá daga samfleyft. f*eir höfðu ráðist á
liina kristnu Armeninga úti á strætum og inni i
húsum peirra, unz blóðið rann i lækjum um alla
borgina.
Að kvöldi liins priðja dags höfðu flóttamenn
svo púsundum skifti leitað alhvarfs inni í dóm-
kirkjunni og hniprað sig par svo fast saman, að
böðlarnir fengu ekki rutt sér inn lil að brylja pá
niður.
Pá lokuöu peir öllum dyrum og lögðu cld í
kirkjuna — og fórnarbálið sló blygðunar-roða á
himininn langar leiðir út yfir sléttuna ....
Petla var jólastjarna Edessuborgar pað ár: —
átján hundruð níutíu og íimm eftir fæðingu Krists!
Hjartanu hlýtur að ógna, við umhugsun allra
peirra voða-viðburða.
En eigi að síður varpar pó bál petta ljósi
i*\