Jólabókin - 24.12.1909, Page 40

40
ana á dúknum. Prestskonan sat með krosslagðar
hendur og horfði í gaupnir sér.
Svo kom preslurinn.
Hann nam staðar í dyrunum, liár og grann-
vaxinn, stóreygur og alvarlegur.
— Hér sé guð, sagði hann. Hafið pér eitt-
hvert erindi við mig?
Ókunni maðurinn leit ekki upp, en mælti:
— Eg er svangur.
Presturinn lokaði dyrunum að stofunni par
sem kona hans var og hörnin, og fór að ganga
um gólf, fram og aftur, og spenti greipar á brjósti
sér. Svo nam hann staðar og laut niður, til pess
að geta séð framan í ókunna manninn.
— Svangur, mælti liann, pað er að segja—yð-
ur langar í graut og gæsasteik og eplaköku?
Ókunni maðurinn leit upp, liorfði á hann
og kinkaði kolii. En presturinn neri saman liönd-
uni svo að brakaði i fingrunum.
— Guð veri yður syndugum líknsamur! mælti
liann.
Svo lét hann hendur síga og settist á stól!
— Sál mín er sjúk, af öllum sultinum og öll-
um matnum, sem eg heíi séð, sagði hann eflir
stundarpögn. Eg fór úr einu húsin u i annað
meðan fæturnir gátu borið mig, og saddi alla.
Fólkið pakkaði mér og blessaði mig, og af pví að
pað vissi að eg var prestur, lofaði pað guð í á-
heyrn minni. Eg kom líka til efnamanna, og peir