Jólabókin - 24.12.1909, Qupperneq 45

45
vissu ekkert hvaö fram fór. En'1 peir voru lika
allmargir, sem ráfuðu fram og aflur alla nóttina
► og leituðu að manninum, sem enginn pekti.
Pví að margir höfðu séð hann fleiri en peii’,
sem hér getur um. Og allir hugsuðu peir á einn
veg: að peir nylu engrar værðar, fyrr en peir
fengju séð hann aftur; peir vissu pað allir, að peir
höfðu ekki verið eins og peir áttu að vera.
Pess vegna var fyigd allmikil með hiskupinum
og prestinum og konunni, sem ákært liafði ókunna
manninn. í hópnum var og drykkjumanns-bjálfinn,
með Katrínu sína. Hún liélt fast í liendina á
manni sinum og vildi með engu móti gefast upp,
» fyrr en hún væri búin að finna pann, sem hafði
læknað hann, og pakka honum. Par var einnig
kaupmaðurinn auðugi og lögreglumaðurinn.
Og einkcnnilegt var pað, að enginn preyttist
á leitinni, hvorki ungir né gamlir. Öllum var pað
nú ljóst, að alt, sem peir hölðu áður sótzt eítir
um dagana, var hégómi hjá pessu. Fyndu peir
manninn ókunna, mundi líf peirra verða sælla en
áður, og peir deyja rólegir.
Og engan mannamun var parna að sjá.
Biskupinn og drykkjumaðurinn sögðu hver öðr-
um pað sem peir höfðu heyrt og séð. Drykkju-
maðurinn lilustaði með atliygli á ræðu bisk-
upsins, og biskupinum fanst pað vera spak-
lega mælt, er drykkjumaðurinn sagði. Allir skildu
peir hver annan betur en nokkru sinni eudranær,