Dagblaðið Vísir - DV - 04.09.2004, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 4. SEPTEMBER 2004
Helgarblaö DV
Eyjólfur Eyjólfsson er söngvari í framhaldsnámi í London. Margt hefur breyst í lífi hans síðustu árin
eftir að hann kom út úr skápnum og ákvað að gerast óperusöngvari. Hann er staddur hér á landi í
stuttu fríi. DV náði tali af honum.
Eyjólfíir Eyjólfsson er tuttugu og
fjögurra ára Hafhfirðingur sem býr í
London. Þar leggur hann stund á
framhaldsnám í óperusöng. Hann er
með burtfararpróf í þverflautuleik ffá
Tónlistarskóla Hafnarfjarðar og
meistaragráðu í söng frá Guildhall
School of Music and Drama. Hann
hefur komið víða við í lífinu þótt ung-
ur sé, meðal annars búið í slömmi í
Hackney, sungið fyrir yfirstéttarfólk í
matarboðum, drukkið viskí með virt-
um rithöfundum og ffætt þá um
sveitamennsku á íslandi og komið út
úr skápnum. Eyjólfur var hálfgert
nörd áður en hann fór utan, 120 kílóa
skrítinn strákur sem spilaði á þver-
flautu og átti lítið félagslíf. í dag er
annað uppi á teningnum. Hann er
einn efnilegasti tenór Islands. Hann er
nú í stuttri heimsókn á íslandi og
kemur fram sem einsöngvari með Kór
Flensborgarskóla undir stjóm Hrafn-
hildar Blomsterberg í dag. Tónleik-
amir verða í Víðistaðakirkju í Hafriar-
firði og hefjast þeir klukkan 17.
Þakkar Afa fyrir þverflautuna
„Þegar ég var átta ára horfði ég
alltaf á Afa á Stöð tvö. Hann var með
oft með hljóðfærakynningu í þættin-
um. Eitt skiptið var hann var að kynna
óbó, klarinett og flautu. Hann spilaði
Gamla Nóa á öll hljóðfærin. Þegar
hann var búinn að spila lagið á þver-
flautuna gersamlega kolféll ég fyrir
hljóðfærinu og þannig byrjaði þetta
allt saman." segir Eyjólfur.
„Ég sagði við pabba: „Mig langar til
að læra á þverflautu." Hann keyrði
mig í snarhasti niður í Tónlistarskóla
Hafnarfjarðar, þetta var eins óvenju-
legt og hugsast getur. Þegar við kom-
um inn í skólann heyrði ég yndislega
flaututóna bak við hurð sem á stóð
stofa eitt. Við bönkuðum upp á. Þar
fyrir innan sat Gunnar Gunnarsson,
þverflautuleikari og núverandi skóla-
stjóri Tónlistarskólans. Gunnar leyfði
mér að prófa að blása í munnstykkið
og ég náði strax tón. Svo setur hann
saman alla flautuna og segir mér að
reyna núna og ég náði aftur tón.“
Eftir að hafa dúxað á þessu óvenju-
lega inntökuprófi bauðst Eyjólfi að
hefja strax nám í þverflautuleik. „Ég
man fyrstu tímana. Þetta var mjög
erfitt fýrst. En ég hélt áfram að læra og
spila jrangað til um vorið 1998 þegar
ég tók áttunda stigið sem er burtfarar-
próf úr skólanum. Þá var ég byrjaður
að læra söng hjá doktor Þórunni Guð-
mundsdóttur og kláraði það nám ári
síðar."
Feitt nörd fertil Parísar
„Eftir stúdentspróf og söngnámið
hjá Þórunni fór ég til Parísar. Þar fékk
ég tækifæri til að kenna á þverflautu
mér til framfæris, læra frönsku og fara
í einkatíma í söng. Ég var þar hálft ár.“
Eyjólfur segist hafa verið frekar af-
káralegt ungmenni og ekki haft sig
mikið í frammi utan þröngs hóps sem
samanstóð af kórfófld og hljóðfæra-
leikurum. „Ég var alltaf svo mikið
nörd. Ég held að það hafi hjálpað mér
mjög mikið að halda mér við efrúð
þegar ég var að læra hér heima. Þegar
ég fór til Parísar var ég til dæmis 120
kíló. Ég var í kómum í Flensborg, það
var mitt félagslíf. Ég hafði engan
áhuga á að fara á böll eða svoleiðis.
Mín ídealskemmtun var að drekka
rauðvín, borða osta og syngja ma-
drígala með kórkrökkunum."
Komið úr skápnum
„Ég kom út úr skápnum í ágúst
2002. Það breyttist rosalega margt við
það. Ég fór að hugsa um lífið á allt
annan hátt. Ég hafði aldrei upplifað
mig sem kynveru áður. Ég varð eigin-
lega allt annar maður.“
Eyjólfur segist þó ekki sjá eftir að
hafa ekki komið fyrr út úr skápnum,
tímasetningin hafl verið mjög góð.
„Gamla h'fið mitt var mjög ljúft. Ég var
alltaf sáttur og aldrei aimennilega
viss. En svo fann ég að það var komið
að því að gera hreint fyrir mínum dyr-
um. Ég gerði fjölskyldu minni og vin-
um kunnugt um að ég væri hommi og
þá var málið í höfn. Ég var frjáls."
Hvenæt er maður viss?
„Þegar þú getur verið trúr tilfinn-
ingum þínum ertu viss. Fyrir mér
snýst þetta um hverjum ég verð ást-
fanginn af. Ég verð ekki ástfanginn af
stelpum. Þannig að það hlaut að vera
eitthvað annað þarna fyrir mig. Þetta
er mín vissa og svo er það bara spum-
ing hvemig maður spilar úr þeim spil-
um sem manni er útdeilt. Það er fullt
af karlmönnum sem ákveða að bæla
allt niður og lifa þannig alla ævi, eða
allt of lengi allavega."
Orlando Bloom var hokinn og
illa rakaður
„Ég flutti til London nýkominn út
úr skápnum og fór að vera meðvitað-
ur um sjálfan mig á allt annan hátt í
allt öðm umhverfi. Ég kem þangað út
og uppgötva alveg nýtt líf. Ég hafði
aldrei verið í skóla þar sem var jafn-
rnikið af hommum. Það er náttúrlega
engin handbók til um þetta. Maður
verður bara að feta veginn og það er
svo gott að vera ekki einn.“
Hvemig kemst maður inn í svona
skóla?
„Það em inntökupróf. Þú undir-
býrð stutta efrússkrá sem saman-
stendur af einhverju á ítölsku,
frönsku, ensku, þýsku, óratoríu- og
ópemaríur. Svo þaift þú bara að negla
Nágranni minn lá oft
blindfullur ofan á
gömtum, rauðum
volvoskutbíl, sérlega
Ijótri bifreið sem
aldrei var hreyfð, og
æpti „FREEDOM!""
þetta. Þetta em mjög „stricht" (með
þýskum hreim) próf. Ég fór í inntöku-
próf í fjómm skólum. Prófin em alveg
eins og atriðið í Flashdance. Þú ert
leiddur fyrir grafalvarlega, virðulega
prófdómara í risastórum sal af hálf-
gerðum þjóni og þarft að klára þitt
prógramm á 20 mínútum.
Eg fékk inngöngu í alla skólana og
gat því vahð úr. Ég valdi Guildhall út af
kennaranum sem mér bauðst þar og
svo er líka svo margt að gerast þar. Það
er ekki bara söngdeild, heldur líka leik-
listardeild og margt fleira. Diddú var
þama og Finnur Bjamason tenór. Jos-
eph Fiennes var í leiklistardeildinni og
Orlando Bloom var að útskrifast þegar
ég byrjaði. Ég sá hann á tónleikum þar
um daginn. Mér fannst hann nú ekki
jafnföngulegur og hann var í álfagerf-
inu, hokinn og illa rakaður."
Frá Hackney á herragarð
„Ég bjó fyrsta árið mitt í Hackney,
sem er algert slömm. Það var hið ótrú-
legasta fólk sem bjó þama. Það sat úti
á tröppum og þambaði bjór og vann
ekki neitt. Nágranrú minn lá oft blind-
fullur ofan á gömlum, rauðum vol-
voskutbfl, sérlega ljótri bifreið sem
aldrei var hreyfð, og æpú
„FREEDOM!""
Eftir ár í Hackney fékk Eyjólfur
draumaíbúðina. „Vinkona mín sagði
mér frá fólki sem leigði ár hvert út her-
bergi til vahns nema úr skólanum og
stakk upp á að ég gæfi mig fram við
þau.
Þetta fólk virkaði mjög snobbað á
mig fyrst um sinn, svona eins og úr
Monty Python-sketsi eða Merchant
Ivory-kvikmynd. Mér var boðið inn í
stofu og spurður spjörunum úr.
Það sem þeim þótti svohtil fyrir-
staða var að ég skyldi ekki spila mikið
á píanó því frúin var áhugamanneskja
um píanóleik. Frúin hvatti mig til að
færa mér flygilinn í stærri stofunni í
not, það væri svo fallegt að hlusta á
ungt fólk æfa sig. Svo fóru þau afsíðis,
komu fljótt aftur og maðurinn sagði á
sinni yndislegu yfirstéttarensku: „You
can have the flat."
Lífið á yfirstéttarheimili
„Þama bjó ég í eitt ár. Ég var hluti
af heimilishaldinu á þessu enska yfir-
stéttarheimili. Ég hafði mitt eldhús í
minni íbúð en mjög oft var ég boðinn
í mat uppi hjá þeim. Annað hvort var
það þannig að frúin eldaði eitthvað og
þau buðu mér að borða með sér eða
það var undirbúið matarboð. Ég er
náttúrlega bara af hafnfirsku almúga-
heimfli en ég gerði mitt besta til að
passa þama inn. Eftir að hafa setið
með þessu fólki til borðs fór ég með
þeim irm í fínu stofuna. Þegar þangað
var komið og menn komnir með sém'
eða kom'ak í glas sögðu þau yfirleitt:
„How about a song, Eyvi?“ og þá varð
ég að syngja fyrir matnum." segir
Eyjólfur með skemmtilega tilgerðar-
legum yfirstéttarhreim og brosir.
„Hreimurinn minn á aldrei eftir að
bíðaþess bætur að hafa verið þarna."
„Eg kynntist einum þessara fjöl-
mörgu matargesta þeirra mjög vel.
Hann heitir Jay Parini, er bandarískur
rithöfundur, gamah vinur mannsins.
Það var mjög gaman að sitja þama,
ódannaður almúgadrengur úr Hafn-
arfirðinum með húsbóndanum á
heimilinu, breskum yfirstéttarmanni
og bandarískum rithöfundi.“
Hafnfirðingur, sjéntilmaður og
Kani
„Það var svo gaman að tala við
Parini því hann er í sambandi við svo
margar Hohywoodstjömur. Það er
fyndið að heyra setningar eins og:
„Meril Streep, she’s a great lady, I was
just having lunch with her the other
day," sagðar með ýktrnn Kanahreim. “
Passar nörd úr Haínarfirði inn í
svona félagsskap?
„Já, já. Við háborðið var rætt um
það þegar ég mjólkaði beljur hjá Guð-
mundi bónda í Hraungerði og mokaði
skít. Maður fékk að vera maður sjálfur
upp að vissu marki. En auðvitað setti
maður sig í stehingar. Þetta er svo
framandi manni. Um helgar fóm karl-
inn og sonurinn með sixpensara,
haglabyssur og veiðihunda í skóginn
að veiða fasana. Mér var aldrei boðið
með á fasanaveiðar. Maður var heldur
elckert að fara á trúnó við þetta fólk.
Það opnaði sig aldrei við mann. Hér á
íslandi fer fólk á trúnó eftir fyrsta bjór.
Þegar ég var í algerri þörf fór ég á