Árbók VFÍ/TFÍ - 01.06.2006, Side 224
Mynd 5. Meðaltal fjölda orma/kg og staðalskekkja
meðaltalsins á svæðum 3,4,5,6 og 11.
Stikalaus tölfræðipróf (Kruskal-Wallis og Mann-
Whitney) leiddu í Ijós að marktækur munur var
á fjölda orma/kg á svæði 11 og öllum öðrum
svæðum á 1. ársfjórðungi (p<0,001) (mynd 5).
Ekki var marktækur munur á milli annarra
svæða. A 2. ársfjórðungi voru marktækt færri
ormar/kg á svæðum 6 og 11 en á svæðum 3,4 og
5 (p<0,001) en munurinn á svæðum 6 og 11 var
ekki marktækur. Á 3. ársfjórðungi voru svæði 5
og 6 marktækt frábrugðin svæði 11 (p<0,05).
Svæði 4 og 6 voru frábrugðin svæði 11 á 4. árs-
fjórðungi (p<0,05). Svo virðist sem nokkur
munur sé á svæði 6 og svæði 11 annars vegar og
hinum þremur svæðunum hins vegar. A fyrr-
nefndu svæðunum sveiflast fjöldi orma/kg
talsvert með árstíma á meðan fjöldinn er nokkuð
fastur á síðarnefndu svæðunum. Mögulega
ræður fjarlægð frá landi einhverju þarna, en
svæði 6 og 11 eru álíka langt frá landi. Staðan á
svæði 5, sem er í svipaðri fjarlægð frá landi, mæl-
ir þó á móti því. Dreifing kolmunna gæti þarna
haft áhrif, eins og áður hefur verið minnst á.
Landfræðileg greining - Útbreiðsla
Landfræðileg greining snerist að miklu leyti um að gera og túlka svokölluð semivari-
gram. Semivariogram var fundið með forritinu Variowin® 2.21, sem hægt er að finna í
Pannatier (1999). Semivariogram sýnir hvort landfræðileg fylgni sé á milli mælinga sem
gerðar eru á mismunandi stöðum (Nielsen, 2004; Anselin, 2003).
Semivariogram: y(h) = —— £ [z(rk)~ z(rk + /i)f
k=\
Þar sem z(rk) og z(rk+h) eru mælingar gerðar í r og r+h og N(h) er fjöldi punktpara sem
eru aðskilin af vigrinum h. Venjan er að reikna meðaltal y(h) yfir bilið h+Áh til að fá N(h)
nógu hátt til að ná til að lágt mat á breytileika /(/;) náist.
Semivariogramið fyrir 1. ársfjórðung árið 2005 er stígandi til að byrja með og undir brota-
línunni (mynd 6) sem sýnir að það er líklegt að mæiingar sem gerðar eru stutt hver frá
annarri séu svipaðar. Ef lengra er á milli mælinganna er fylgnin á milli þeirra mun minni.
Svipað var uppi á teningnum ef gögn frá 1. fjórðungi allra áranna voru skoðuð, þó var
fylgni á milli mælinganna minni en sjá má á mynd 6. Þetta sýnir að jafnvel þó að einhver
munur sé á mælingum á milli ára er samt sem áður veruleg fylgni milli mælinga sem
teknar eru á sama ársfjórðungi, þó að um mismunandi ár sé að ræða.
Þegar semivariogram fyrir öll gögnin eru skoðuð (mynd 7), bregður svo við að fylgnin er
mun minni, þrátt fyrir að stutt sé á milli mælipunkta. Af því má draga þá ályktun að
árstíðasveifla hafi veruleg áhrif á fylgnina, þrátt fyrir að marktækur munur sé ekki á
meðaltali ársfjórðunganna (mynd 5).