Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.04.1966, Blaðsíða 53

gróðursveitir í eitt fylki, sem kallast gæti Kobresieto-Juncion trifidi,
eða Þursaskeggs-móasefs fylki.
Á rannsóknarsvæðum þeim, sem ritgerð þessi fjallar um er gras-
heiðin lítt útbreidd, enda liggur meginhluti miðhálendisins að veru-
legu leyti fyrir ofan aðalsvæði grasheiðarinnar. Þær fáu athuganir, sem
fyrir hendi eru, eru allar af Kaldadalssvæðinu, í rúmlega 300 m hæð,
og hin hæsta úr tæplega 400 m hæð. Grasheiðin á þessu svæði er engan
veginn dæmigerð, því að víðast hvar er mikill gamburmosi (Rhaco-
mitrium), svo að stundum getur vafi verið á, hvort gróðurhverfið heyri
til grasheiði eða mosaheiði. Þó hefi ég talið þessi svæði til grasheiðar-
innar, af því blómplönturnar gefa landinu meiri svip en mosinn. Eg
lrefi aðgreint hér tvö gróðurhverfi, eftir því hvorrar tegundarinnar,
móasefs eða þursaskeggs, gætir meira. En ef litið er á töfluna sést, að
tíðnimunurinn er ekki meiri en svo, að þessi aðgreining gæti verið
vafasöm.
55. Móasefs-krœkilyyigs hverfi (Juncus trifidus-Empetrum hermafrodi-
tum soc.) (Tab. XX A-B 3.)
Athugunin er aðeins ein frá Uxahryggjum við Kaldadal í 360—380
m hæð. Gróðurtalningin er gerð í flötum hallandi mó utan í ás, en
ofar í áshallinu verður mosaþemba, og efst er melur. Snjór liggur hér
lengur en í mosaþembunni. Móasef (J. trifidus) drottnar algerlega í
gróðursvip, en þekur ekki miklu meira en krummalyngið (E. herma-
froditum). Dálítið ber á víðitegundum (Salices), stinnustör (Carex
Rigelowii), túnvingli (Festuca rubra) og vallelftingu (Equisetum
prate7ise). Hverfi þetta virðist skylt J. trifidus soc. í Skandinavíu.
Hverfið er tegundamargt, norrænu tegundirnar, A-flokkurinn, í mikl-
um meiri hluta. H er ríkjandi lífmynd, en Ch gætir þó verulega.
56. Þursaskeggs-stinJiustarar hverfi (Kobresia myosuroides-Carex Bige-
lowii Soc.) (Tab. XX 4-7.)
Eins og þegar er getið grípa þessi gróðurhverfi 56 og 55 mjög hvort
inn í annað. Sá munur er þó á staðháttum þeirra, að þursaskeggs hverf-
ið (56) er á veðurbarðari og snjóléttari stöðum en hitt. Enginn megin-
munur er á þursaskeggs hverfum í heiði og brekkum eins og fyrr er
ritað (Flóra II. 46—47). Á rannsóknarsvæðum mínum hefi ég ekki at-
hugað þursaskeggsheiði, nema á Kaldadalssvæðinu. Á því sunnanverðu
er gróðurhverfi þetta útbreitt. Alls staðar er mikið um gamburmosa,
4*
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓra 51