Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.04.1966, Blaðsíða 58

unarblettur minn úr krækilyngssveit, enda nálgast gróðurinn mjög
mosaheiði, því að gamburmosi (Rhacomitrium) þekur þar nær 50%.
Stinnastör (C. Bigelowii) og kornsúra (P. viviparum) eru áberandi
tegundir.
Blettur XXI. 4 Brunnar, snjóber kinnungur, með mjög þunnum
jarðvegi. Athyglisvert er hve mosalyngs (Cassiope hypnoides) gætir
mikið, þar sem landslag sýnir, að hér sé tiltölulega snjólétt.
Blettur XXI. 5 Brunnar í lægð, sem nálgast snjódæld. Sauðamergur
(L. procumbens) þekur um 50%, ljónslappi (Alchemilla alpma) er
áberandi, en krummalyngsins gætir með minnsta móti.
Blettur XXIII. 7 Gljúfurleit á Gnúpverjaafrétti um 350—400 m h.
Bletturinn er á hólbarði, en þótt svo sé, er þess að gæta að í allri
Gljúfurleitinni mun vera fremur snjóþungt, enda gætir þarna snjó-
dældategunda svo sem mosalyngs (C. hypnoides) og grasvíðis (S. herba-
cea). Krummalyngið algerlega drottnandi. Nokkuð er af fjallagrösum
(Cetraria). Gróðurhverfi þetta er allútbreitt á þessum slóðum við líka
staðhætti.
Blettur XXIV. 10 Tjarnheiði á Kili um 450 m í flötum, nabba-
þýfðum mó. Gróður ósamfelldur með smárofum og mosaskellum
(Rhacomitrium). Einkennistegundirnar álíka sterkar. Nokkuð er af
fjalldrapa (B. nana).
Blettur XXIV. 11 Þverbrekkuver á Kili um 520 m. Yfirborðið er
slétt en nokkuð áveðra. Sýnilega er hér snjólétt. Háplöntugróður er
ósamfelldur, því að bæði mosi (Rhacomitrium) og fjallagrös (Cetraria)
eru áberandi. Sjá annars aths. við Tab. XXV 7—8.
58. Krœkilyngs-bláberjalyngs-stinnustarar hverfi (E. hermafroditum-
Vaccinum uliginosum-Carex Bigelowii soc.) (Tab. XXIII. A—B 8,
XXIV, A—B 4-9.)
Hverfi þetta er allútbreitt við efri mörk krækilyngsheiðarinnar, og
hverfur þar oft yfir í mosaheiði án glöggra marka. Það greinir sig
frá undanfarandi hverfi (57) í því að sauðamergur (L. procumbens) er
hér miklu minni, þótt hann nái allhárri tíðni í sumum blettunum,
þá er hann hvarvetna lítt þroskaður, og hvergi svo að um hann muni
í gróðursvip eða fleti, þar sem hann í undanfarandi hverfi þakti aldrei
minna en 30%. Bláberjalyng (V. uliginosum) hefir hér tekið sæti hans,
og er það alls staðar ríkjandi tegund í félagi við krummalyngið.
Stinnastör (C. Bigelowii) er og hvarvetna áberandi, þótt hún sé hvergi
þéttstæð. Fjalldrapi (B. nana) er föst tegund hér, en var mjög sjald-
56 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði