Félagsbréf - 01.03.1960, Qupperneq 23

IVAR ORGLAND:
Skáldsagan um „Lillelord46
Eftir JOHAN BORGEN
í.
Skáldsagan Lillelord (Litli lá-
varðurinn) kom út haustið 1955,
sama ár sem Johan Borgen átti
þrjátíu ára rithöfundarafmæli. Það
er ógerningur að n-efna fyrri verk
hans að nokkru ráði, svo að nægja
verður að geta þess lauslega, að
Borgen, sem er jafnaldri H.K. Lax-
ness og hafði um þetta leyti gefið út
18 bækur, var þekktastur sem smá-
sagnahöfundur og fyndinn pistla-
höfundur í Dagbladet, þar sem
hann skrifaði undir nafninu Mumle
Gásegg. — Auk þess liggja eftir
hann leikhúsverk ekki lítilvæg.
í „Meðan við 'bíðum“ (1938),
sem sýnt hefur verið í Reykjavík í
þýðingu Tómasar Guðmundssonar,
tekur skáldið til meðf-erðar hin sál-
fræðilegu áhrif biðarinnar af næmri
innlifun; í Andersensfjölskyldunni
gefur hann fjörlega og einkennandi
lýsingu á meðalfjölskyldu; og Vík-
ingar hans eru raunverulegur fyrir-
rennari Gerplu, en glettni hans þar er
góðlátlegri og leikritið er ekki eins
kaldranalega stefnubundið og sagan.
Það er lítt skiljanlegt, að Víkingar
skuli ekki hafa verið leiknir í Reykja-
vík, hér hafa íslenzkir vinir okkar
orðið af mikilli skemmtun frá dögum
Haralds hárfagra. Jafnvel þótt langt
sé um liðið síðan maður sá leikritið,
■er auðvelt að kalla fram í huga sinn
þá mikilfenglegu garpa, sem koma
heim úr víking, hálfbroslegar hetjur
bæði vegna lítt hetjulegs kvefs með
hlægilegum hnerrum og þar að auki
vegna eftirkasta enn óhetjulegri sjó-
veiki. Sjálfur Haraldur hárfagri fer
heldur ekki varhluta af þessu. Ekki
er konungsvirðuleikinn rishærri en
svo, að hann blæs sig upp eins og
hani, undireins og hann finnur
meyjarilm, og manni verður hugsað
til atvika í Gerplu, þegar t.d. hár-
lubbanum, sem Rögnvaldur Mæra-
jarl klippir af Haraldi, er lýst svo
lúsugum, að lúsin skríður með hann
eftir leiksviðinu. — Eins og margir