Skagfirðingabók - 01.01.2011, Blaðsíða 70
SKAGFIRÐINGABÓK
aðeins þekkt fáein nöfn á stangl i. Því
svaraði hún: „Hvað er þett a, manstu
þetta ekki, ég sagði þér þetta þegar þú
varst krakki.“ Nú tó k fyrst steininn
úr, átti ég að muna það, sem mér hafði
verið sagt fyrir löngu og ég vafalaust
ekki haft neinn áhuga á?
Nokkru seinna fór ég að venja kom
ur mínar á Amtsbókasafnið, lærði þar
að lesa á gamlar kirkjubækur. Vakti
þetta svo áhuga minn, að ég mátti
heita fastagestur ef tækifæri gafst.
Skrifaði ég eitt og annað hjá mér,
svon a til bjargar stopulu minni. Þá var
það einn fagran laugardag á út
mánuðum, að ég sat og skoðaði skrif
Myrkárpresta um forfeður mína, að
ferðafélagi minn frá haustinu birtist í
gættinni. Hann bauð góðan dag, fann
sér filmu til að lesa af og fór að þræða
lesvélina. Hann var örlítið skjálfhent
ur og því bauð ég fram aðstoð mína.
Til að lífga upp á samræðurnar þakk
aði ég honum fyrir síðast, hann hefði
setið í bíl með mér inn Blönduhlíðina
og að FremriKotum, ætlun hans hafi
verið að hjálpa til með fé, sem þá var
runnið af fjalli. Því neitaði hann stað
fastlega, langt væri síðan hann hefði
komið að Kotum og fæturnir væru al
veg ónýtir og því dygði hann lítt við
fjárrekstur. Þá sagði ég honum, að ég
væri að skoða ættir forfeðra minna,
væri Hörgdælingur í móðurætt,
Sigur steinn, afi minn, hefði verið bón
di í þeim dal. Þá kviknaði ljósið! „Var
hann Sigursteinn á Vindheimum afi
þinn, við vorum fjórmenningar, ég
seldi honum oft hesta“ Síðan rakti
hann okkur saman, með rétt hæfileg
um hliðarsporum. Að loknu verki sínu
kvaddi þessi aldni fróðleiksbrunnur.
Stefán Jónsson á Höskuldsstöðum
hitt i ég ekki eftir þetta.
70