Skagfirðingabók - 01.01.2011, Side 155

ÆSKUMINNINGAR FRÁ SAUÐÁRKRÓKI
íþróttir. Við áttum allir heima í Ytri­
Króknum. Við settumst upp í brekk­
una upp af íþróttavellinum úti á Eyri
þreyttir og sveittir eftir æfinguna.
Þarna ákváðum við að stofna íþrótta­
félag og skírðum það Íþróttafélagið
Drangey, ÍD. Drangey blasti við okk­
ur þar sem við sátum. Drengirnir sem
stofnuðu félagið voru á aldrinum 10–
14 ára. Þeir voru auk mín bræður
mínir Haukur, Óskar og Kolbeinn,
Kári Jónsson, Gísli Blöndal, Runólfur
Lárusson, Guðlaugur Lárusson, Ás­
grímur Helgason, Eiður Sigtryggsson,
Gunnar Egilsson, Jón Egilsson og
Lúðvíg Halldórsson. Nokkrir fleiri
gengu svo til liðs við félagið síðar.
Kosi n var stjórn og var ég kosinn for­
maður, ritari var kosinn Kári Jónsson
og gjaldkeri Gísli Blöndal. Ákveðið
var að halda íþróttamót strax daginn
eftir og skrá nákvæmlega árangur í
hverri grein. Mikið kapp var í okkur
að ná sem bestum árangri og setja ÍD­
met sem skráð var í sérstaka metabók
en því miður er þessi bók nú glötuð. Á
næsta fundi voru félaginu sett lög.
Ákveðið var að fara í fjáröflun til að
geta keypt ýmis áhöld sem þurfti að
nota bæði við æfingar og keppni, svo
sem skeiðklukku, málband, kúlu,
kringlu og spjót.
Við leigðum félagsheimilið Bifröst
til að halda þar dansleik. Við fengum
Bjössa harmonikkuspilara til að spila
(Björn Gíslason), og fórum í öll hús á
Króknum til að auglýsa ballið. Tals­
vert kom af fólki á dansleikinn. Við
sáum sjálfir um dyravörslu og þess
háttar og þrifum svo húsið á eftir.
Ýmsir samkomugestir höfðu orð á því
að við sem stæðum fyrir þessari sam­
komu værum ansi ungir. Við höfðum
talsverðan ágóða af ballinu og nægði
langleiðina til að kaupa nauðsynleg­
ustu áhöldin. Fengum við Vagn
Kristjánsson, sem ók flutningabíl
milli Reykjavíkur og Sauðárkróks, til
að kaupa þessi áhöld fyrir okkur en
þau voru keypt í sportvöruversluninni
Hellas. Ég man vel þegar hann kom
með þetta til okkar og við fengum
þessar gersemar í hendur. Áhöldin
voru geymd heima hjá Gísla Blöndal.
Mikið var kúlunni kastað á lóðinni
fyrir framan húsið hjá honum. Lárus
Blöndal faðir Gísla stóð oft á tröpp­
unum og fylgdist spenntur með. Man
ég að það var komin talsverð laut í
lóðina þar sem kúlan lenti oftast.
Við vorum með ákveðinn tíma á
vell inum til æfinga og keppni. Mikið
fór okkur fram enda drengir að vaxa.
Fundir voru haldnir reglulega og voru
föst fundarsköp og allt mjög formlegt
hjá okkur.
Björn Gíslason með nikkuna og
sígarettu í munnviki.
155