Skagfirðingabók - 01.01.2011, Qupperneq 188

SKAGFIRÐINGABÓK
nokkr u áður en skólinn byrjaði. Gísli
tók þá við af honum. Þetta haust var
Árni Sigurbjörnsson frá Grófargili að
vinna með ýtunni og kenndi hann
Gísla á hana. Þegar Árni hætti um
haustið tók Gísli við og vann við að
ýta út skurðruðningum þar til annað
beltið hætti að snúast. Þá var vélinni
komið inn til geymslu í braggann
sunnan og ofan við fjárhúsin.
Um veturinn virðist vatn hafa
komist niður í olíupönnuna. Þegar
átti að setja vélina í gang brotnuðu
tennur á knastásnum, að öllum líkind­
um vegna þess að olíudælan var frosin
föst. Um vorið var skipt um knastás
og nýir boltar settir í drifhjólið, en
þeir reyndust allir slitnir og því eðli­
legt að beltið snerist ekki. Verk þetta
unnu Gísli og Kristján Kristófersson
verkstæðisformaður á Sleitustöðum.
Eftir þessa viðgerð var ýtan í sæmi­
legu lagi en oft erfið í gang, sérstak­
lega í röku veðri. Magnettukveikja var
í vélinni og henni snúið í gang því
enginn rafgeymir var í henni.
Vorið og sumarið 1953 vann Gísli
með vélinni það sem til féll, eingöngu
á Hólum. Meðal verkefna var að
endur bæta skurðinn frá Víðinesánni í
virkjunarlónið og margt fleira. Gísli
lýkur bréfi sínu á þessum orðum:
„Þetta er kanski ekki merkileg saga,
en þarna lærði ég heilmikið að fara
með jarðýtu. Þegar ég kom heim vann
ég á jarðýtu föður míns, sem hafði
vinn u við byggingu herstöðvar á
Stokksnesi. Síðan var ég á ýtu hjá
Ræktunarsambandi Mýra­ og Suður­
sveitar. Þessi fyrstu kynni mín af
Hólaýtunni nýttust mér vel.“ [10]
Björn Pálsson frá Refsstað í Vopna­
firði hóf nám í búfræði á Hólum
haust ið 1953. Björn hafði um sumarið
unnið hjá Búnaðarfélagi Vopnafjarðar
með TD 6 jarðýtu og kunni því nokk­
Gamall mjólkurflutningasleði í Grafargerði í Skagafirði. Ljósmynd: Hjalti Pálsson.
188