Skagfirðingabók - 01.01.2011, Qupperneq 138

SKAGFIRÐINGABÓK
líkur föður sínum. Hann var fremur
ljúfur maður en mikill heim spekingur
þegar rætt var við hann. Hann stund­
aði sjómennsku megin hlut a ævi sinn­
ar en seinustu starfsárin var hann
hafn sögumaður á Sauðár krók i.
Elst barna þeirra Lárusar og Ellenar
var Unnur, stór og myndarleg stúlka.
Hún var mjög bráðþroska og var sem
fullorðin fyrir fermingu. Hún giftist
ung Jónasi Björnssyni á Sauðárkróki,
og eignaðist með honum dóttur, en
það entist ekki lengi. Fluttist hún þá
suður með sjó, til Sandgerðis, og gift­
ist Jóni Sveinssyni sjómanni og
eignaðist með honum fjögur börn.
Hann drukknaði og giftist hún þá Páli
Jósteinssyni og áttu þau tvö börn. Ég
hitti hana fyrir nokkrum árum. Var
hún þá svo breytt að ég þekkti hana
ekki. Hún dó 2008.
Næst henni í aldursröð er Soffía eða
Systa. Hún var jafngömul Hauki
bróður. Hún var bráðmyndarleg
stúlk a, fluttist vestur í Stykkishólm
kornung, giftist manni þaðan (Sæ­
mundi Eylands Sigurbjörnssyni) og
átti sjö börn. Þau fluttust þaðan og
áttu, að mér skilst, heima á mörgum
stöðum. Hún er látin fyrir mörgum
árum (1999).
Næst var Lára. Hún var jafngömul
Ósk ari bróður. Hún mun hafa lært
hjúkr un en ég veit ekkert meira um
hana.
Þá er komið að Runólfi eða Ranna,
eins og hann var ætíð kallaður. Hann
var alltaf mjög fyrirferðarmikill og
uppfinningasamur. Hann byrjaði að
reykja 7 eða 8 ára og drekka vín löngu
fyrir fermingu. Hann gat verið
skemmti legur. Hann var mikið í
leikjum með okkur, hafði mjög gaman
af að tuskast og fór kornungur að róa
með pabba sínum. Hann var mjög
óreglusamur og eru margar sögur af
honum tengdar því. Hann missti
heils una fyrir um 30 árum og hefur
verið vistaður á ellideild sjúkrahússins
á Sauðárkróki. Ég heimsæki hann
þegar ég er á ferðinni fyrir norðan og
alltaf þekkir hann mig og er mjög
glaður að sjá mig.
Yngstur er svo Guðlaugur. Hann
var mjög smámæltur sem barn og
ung lingur og var honum æðioft strítt
með því. Hann fluttist ungur til
Reykjavíkur. Mér skilst að hann hafi
átt við vanheilsu að stríða.
Eftirfarandi saga er sögð af Lárusi
Runólfssyni. Hann var í millilanda­
siglingum á stríðsárunum á einum af
fossum Eimskipafélagsins. Eitt sinn
sem oftar þegar þeir voru staddir í
höfn í New York í blíðskaparveðri og
30 stiga hita heyrðu menn hann segja
við sjálfan sig: ,,Skyldu þeir róa á
Króknum í dag?”

Jakob Líndal og fjölskylda
Þá nefni ég Jakob Líndal og Sigurlínu
Halldórsdóttur. Jakob kom úr Reykja­
vík. Þau Kobbi og Silla voru mjög
flink að dansa og var unun að horfa á
þau taka sporið. Kobbi var talsvert
óreglusamur. Fór þá mikið fyrir hon­
um. Hann var mjög snöggur og liðug­
ur þannig að menn höfðu ekkert í
hann að gera í áflogum. Hann rak
vörubíl um tíma og m.a. hirti hann
rusl frá húsum. Einnig var hann að
snatta með bílinn við ýmislegt annað.
Sigurlína Halldórsdóttir eða Silla
Halldórs eins og hún var kölluð, var
dóttir Halldórs Stefánssonar trésmiðs
138