Skagfirðingabók - 01.01.2011, Qupperneq 121

ÆSKUMINNINGAR FRÁ SAUÐÁRKRÓKI
og kvæði, sem hún orti til hans, ber
með sér. Þrjú síðustu erindi kvæðisins
eru svohljóðandi:
Oft brekum mínum brosti hann við,
sem barn mig leiddi sér við hlið,
á kvöldin vermdi kaldan fót
og kvað við öllu raunabót
að biðja Guð og góða engla að vaka
svo Grýla ekki næði mig að taka.
Um æskusyndir oft ég hnaut,
með ærslalátum týndi og braut
og fyrir stundum fékk þá bágt
en fóstri tók mig æ í sátt.
Er grét ég upp við gamla vaðmálstreyju
gleymdust stundarsorgir smárri meyju.
Hann fóstri er löngu liðinn nár
og löngu horfin bros og tár
er saman ein við áttum fyrr
því aldrei tíminn stendur kyrr.
Ég vona er síðast bát minn ber að landi
brosandi í fjörunni hann standi.
Mamma sótti farskóla og þótti hún
bráðger og næm svo af bar. Eitt sinn
lagði kennari hennar fyrir hana stíl­
þraut sem hún leysti með þeirri snilld
að hann hafði orð á mörgum áratugum
síðar. Hún byrjaði sinn búskap á
kreppu árunum og var ekki alltaf
mikið til hnífs og skeiðar á þeim tím­
um. Mamma vakti á þessum árum
athygli samborgara sinna fyrir atgervi
sitt, bæði fyrir dugnað og skáld­
skaparhneigð sem var ríkur þáttur í
lífi hennar. Hún var talin meðal snjall­
ari hagyrðinga á Króknum í gamla
daga. Sem dæmi birti ég hér tvær vís­
ur sem hún orti:
Alltaf verða einhver ráð
auðs þó lækki sólin
meðan gefur Guð af náð
gull í Tindastólinn.
Fjólan unga finnst mér breytt;
fetað tæpt er vaðið.
Syndin tínir eitt og eitt
af henni krónublaðið.
Árið 1979 sendi hún frá sér ljóðbók
sem heitir Við arininn. Fékk bókin
mjög lofsamlega dóma. Tildrögin að
útgáfu bókarinnar voru þau að móðir
mín sendi mér ljóðin sín og bað mig
að fara yfir þau því stjórnarmenn hjá
Sögufélagi Skagfirðinga höfðu haft
samband við hana og báðu um að fá
handrit að ljóðum hennar fyrir
Héraðsskjalasafnið. Ég fór til vinar
míns, Ólafs Hauks Árnasonar, og bað
hann að fara yfir ljóðin. Ég treysti
hon um best til að leggja mat á þau.
Þegar hann hafði lesið þau yfir, lagði
hann eindregið til að þau yrðu gefin
út. Einnig sendi ég handritið til
Hannesar Péturssonar skálds til yfir­
Sigrún Fannland.
Ljósm.: Ljósmyndastofa Suðurnesja.
121