Skagfirðingabók - 01.01.2011, Side 79
NÁBÝLIÐ VIÐ HÉRAÐSVÖTN
Fjárskaðar
Ég held það megi teljast mikið lán, að
fjárskaðar urðu ekki tíðari en raunin
varð þegar haft er í huga, að féð var
nánast umlukt vötnum á alla vegu. Ég
minnist þess, að tvívegis fórust kindur
í Vötnunum.
Ég hef skrifað í dagbók, að 21. nóv
ember árið 1953 hafi verið allhvöss
sunnan og suðvestanátt og þíðviðri.
Austurkvísl in var á ís, en hann tekinn
að veikjast. Mjög tók að hækka í kvísl
inni er leið á daginn. Því var ákveðið
að smala eyjuna og reka féð heim að
húsum. Rögnvaldur bróðir fór út á
eyju og kom með féð utan Vestur
bakka. Þeir eru það háir fram und ir
Stefánsstaði3, að sjaldan eða aldrei fer
yfir þá í flóðum. Framan Stefánsstaða
eru þeir nokkru lægri. Þegar féð var
komið fram á móti Litlanesi var farið
að flæða yfir bakkana, og sást lítið
fyrir þeim. Nú brá svo við að fremstu
kindurnar fóru fram af bakkanum og
út á ísinn sem þegar brotnaði undan
fjárþungan um, og fóru allmargar
kind ur í kvíslina. Rögnvaldur fór
þegar útí, en dýpið var svo mikið og
straumkast að hann gat varla staðið.
Samt tókst honum að bjarga nálægt
20 kindum upp á bakka, en nokkr ar sá
hann fara undir ísinn. Morg uninn eftir
var féð rekið inn og talið og kom þá í
ljós að sjö ær vantaði, þær höfðu farist.
3 Stefánsstaðir eru tóftarbrot á Engjaeyju, litlu utar en á móts við Jörundarhöfða, e.t.v.
heystæði, kennt við einhvern Stefán sem þar hefur heyjað.
Brúin yfir Austurkvíslina og fjárhúsabraggarnir á Austureyjunni. Sér til Blönduhlíðar-
fjalla. Frá vinstri talið: Axlarhagahnjúkur, Vindárdalur, Tungufjall, Þverárdalur,
Frostastaðaöxl.
Ljósm. Hjalti Pálsson.
79