Skagfirðingabók - 01.01.2011, Qupperneq 166

SKAGFIRÐINGABÓK
og ef einhver meiddi sig var ætíð farið
til hennar og hún batt um sárið. Þá
hafði hún meðöl við ýmsum kvillum.
Sigríður, dóttir okkar Ingu, heitir ein­
mitt í höfuðið á henni. Þegar við Inga
komum til hennar í þetta skipti var
hrokað borð af alls konar bakkelsi og
heitt súkkulaði. Var það lagað úr ekta
súkkulaði og var dísætt. Hafði ég
aldre i smakkað sætara súkkulaði, en
gott var það.
Einnig man ég vel eftir því að við
vorum boðin upp að Hellu til sæmdar­
hjónanna Kristófers Sigvalda Snæ­
björns sonar og Svanhildar Snæbjarnar­
dóttur. Það var nú meiri veislan. Þau
voru með stórt heimili, áttu að mig
minnir sjö börn og voru þau öll heima
á þessum tíma. Einnig var mikil veisla
hjá þeim Eggerti Eggertssyni og Jens­
ínu Óskarsdóttur og ekkert til sparað
þar frekar en annars staðar. Þetta voru
mjög eftirminnilegir tímar í þessari
fyrstu ferð minni vestur á Hellis sand.
Einnig var ávallt opið hús hjá Rögn­
valdi Ólafssyni og Jónu Ágústsdóttur
en þau áttu glókoll sem var fyrir­
ferðarmikill og skemmtilegur. Hann
heitir Ólafur og er nú framkvæmda­
stjóri Hraðfrystihúss Hellissands.
Unaðsreiturinn
Sigurður var mikill náttúruunnandi
og þreyttist hann aldrei á því að keyra
fram undir Jökul og dásama náttúru­
fegurðina þar. Hann kom sér upp, á
seinni árum sínum, unaðsreit í Hóla­
hólum þar sem hann gróður setti bæði
tré og blóm. Hann girti þennan reit af
svo skepnur eyðilegðu hann ekki.
Mikið naut hann þeirra stunda að hlúa
að þessum reit sínum. Fór ég æði­
margar ferðir með honum þangað.
Fyrir nokkrum árum sáu barna börnin
hans um að settur var minningar­
skjöldur um þau Sigurð og Guðrúnu á
klett sem er þarna í reitnum. Þá var
hann frumkvöðull um að leggja ak­
færan veg fyrir Jökul.
Náttúran og umhverfið
Í Rifi var þá stærsta kríuvarp á
landinu, var ég þarna einmitt um
miðjan varptímann. Það er mikil nátt­
úrufegurð á Hellissandi og óvíða er
Snæfellsjökull fegurri en þaðan. Þá er
fjaran mjög fjölbreytt og falleg. Fiski­
miðin eru þarna rétt fyrir utan þannig
að auðvelt er að fylgjast með bátunum
úr landi. Þá er mikið og fjölskrúðugt
fuglalíf þarna í kring. Gaman er að
rifja þennan tíma upp. Seinna meir
þegar við Inga vorum flutt til Akra­
ness, fóru börnin okkar æðioft vestur á
Hellissand og dvöldust þar í lengri og
skemmri tíma, Guðrún þó mest. Hún
kunni mjög vel við sig fyrir vestan og
hálfan vetur var hún þar í barnaskóla.
Siggi Palli og Höddi voru þar einnig
mikið og undu sér þar vel. Það var
nota legt að vita af þessu góða skjóli
fyrir fjölskylduna.
Stofnuðum heimili. Gifting
Við Inga byrjuðum búskap okkar á
neðri hæðinni á Skógargötu 6 á Sauð­
árkróki haustið 1955, eins og áður
segi r. Ég man að á aðfangadagskvöld
það ár gerði svo mikið norðanáhlaup
með geysilegri fannkomu, að fólk sem
fór í jólaboð um kvöldið, varð yfirleitt
að gista þar sem það var statt. Slíkur
var veðurofsinn. Haustið eftir ákváð­
166