Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.03.2003, Blaðsíða 47

PISTILL
Litiö um öxl
Ingibjörg ásamt skólasystrum I hjúkrunarfræði árið 1959.
ég spurði hana eitt sinn, hvort hún stæði fyrir
þessu svaraði hún með spekingssvip: ,/Ei, er
það ekki allt í lagi, þessar ungu stúlkur hafa nú
sinn smekk.“ A4ér þótti heppilegast að vera
ekki að fárast yfir þessu stuttpilsafargani.
Nemarnir voru af-
bragðs starfsmenn,
vinsælir af sjúk-
og sam-
starfsfólki og
margri vaktinni
björguðu þeir er
skortur var á hjúkr- Ingibjörg (til vinstri) og Guðrún
unarfræðineum Margrét Þorsteinsdóttir, hlúa að
t r . ' , . sjúklingi.
Hverju skipti þa
sídd á pilsum? Nokkru seinna gekk ég fram á
Bjarna Jónsson, úrsmið, þar sem hann beið eft-
ir viðtali við lækni. Bjarni var svolítið sposkur
á svipinn þegar einn neminn leið fram hjá í
nýju tískunni og ég spurði hvað hann væri að
hugsa. Hann sagðist hafa verið að hugsa um
nemana mína og kastaði fram þessari vísu en
Bjarni var hagyrðingur góður:
Mér finnst orðinn meyjum hjá
mikill ástargassinn.
Pilsin á þeim naumast ná
niður fyrir rassinn.
Eg minnist þess að margir af læknanemum og kandidötum
FSA voru lofaðir er þeir komu þangað til starfa. Einn þeirra,
Guðmundur Tómas Magnússon, kallaður Tumi, var þó laus
og liðugur og mjög eftirsóttur af ungum konum þar á bæ.
Tumi var kandídat, vinsæll og skemmtilegur og ég gat ekki
setið á mér að setja saman eftirfarandi vísu:
Keppa þær um lífsins lán
lærðan, slyngan guma,
eins og mý á mykjuskán
meyjar í kringum Tuma.
Þessum fáu endurminningum læt ég lokið. Ég veit að marg-
ar starfssystur mínar eru góðir hagyrðingar og gaman væri að
sjá eitthvað af framleiðslu þeirra hér í blaðinu.
Með kærri kveðju,
Ingibjörg R. Magnúsdóttir
Timarit íslenskra hjúkrunarfræöinga 1. tbl. 79. árg. 2003
45