Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.03.2003, Blaðsíða 46

44
Litið um öxl
Örfá minningabrot frá þeim árum er ég starfaði í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri (FSA)
Ingibjörg var hjúkrunarforstjóri á
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri á
árunum 1961-1971.
Ég hef alltaf haft gaman af
vísum og Ijóðum og alin upp
við þá skemmtan. Pabbi var
góður hagyrðingur og
mamma unni Ijóðum og
kunni feikn af vísum og
málsháttum. Oft kváðumst
við krakkarnir á við mömmu
og það var ekki fyrr en við
tókum að stálpast að við
mörðum vinning. I þessari stuttu grein ætla ég að minnast
nokkurra þeirra vfsna sem ég man frá árum mínum í FSA.
Áður en ég settist í Hjúkrunarskóla Islands vann ég á
röntgendeild sjúkrahússins í nokkur ár. Á handlækninga-
deild var þá atorkusamur deildarstjóri sem vildi að reglur
sjúkrahússins væru í heiðri hafðar. Ein af þeim reglum var
að sjúklingar skyldu halda sig í rúmum sínum á milli kl. 13
og 14 á daginn en þá var hvíldartími þeirra. Meðal þeirra
herbergja, er auglýsing þessa efnis var hengd upp í, voru
snyrtingarnar. Stuttu síðar var Þura í Garði, sá ágæti hagyrð-
ingur, sjúklingur á handlækningadeild. Þegar Þura sá þessa
fínu auglýsingu varð henni að orði:
Hvað er þetta? Hver er að banna?
Hvar á að setja hrat?
Ef hvíldartími klósettanna
kemur á eftir mat?
Þura var gamansöm og létti mörgum lundina með vísum sín-
um og frásögnum.
Eftir að ég lauk námi frá Hjúkrunarskólanum tók ég við
starfi hjúkrunarforstjóra FSA. Eitt af þeim málum, er ég
beitti mér fyrir, var að reistur yrði bústaður fyrir hjúkrunar-
fræðinga. Alltaf reyndist erfitt að fá hjúkrunarfræðinga til
starfa en af reynslu annarra sjúkrahúsa vissi ég að hagur
okkar myndi vænkast ef sjúkrahúsið gæti boðið upp á hús-
næði. Draumurinn varð að veruleika, myndarlegur hjúkrun-
arkvennabústaður reis, veisla mikil var haldin með pomp og
pragt og heimilinu gefið nafnið Systrasel. Það var sr. Pétur
Sigurgeirsson, sóknarprestur og síðar biskup yfir Islandi,
sem blessaði húsið og gaf því nafn, en uppástunguna að
þeirri nafngift átti stjúpa mín, Margrét Jónsdóttir, skáld-
kona. Á þessu má sjá að vandað var til verksins. Að sjálf-
sögðu voru fréttamenn boðnir í hófið og við það
tækifæri gaukaði Jakob O. Pétursson, ritstjóri
fslendings, sem gjarnan skrifaði undir nafninu
Peli, að mér eftirfarandi vísu:
Gaman væri í Systraseli
að sýna lit á hjartaþeli.
Gluggar aldrei hússins héli.
Hjartans kveðjur - Peli.
Ekki gat ég ort af fingrum fram eins og Jakob,
vildi þó taka vel undir óskir hans og sendi hon-
um síðar þessa vísu:
Langi þig í Systrasel
að sýna fagurt hjartaþel,
komdu góði - gjörðu svo vel,
en gættu þess kæri Peli:
Að æðsta boðorð eg þar tel
að enginn frá mér steli.
Jakob hafði gaman af og virti að sjálfsögðu
þetta boðorð, en þegar bústaðurinn fylltist af
ungum, fallegum hjúkrunarfræðingum renndu
ungir menn á Akureyri þangað hýru auga og
létu lönd og leið öll boðorð. Sem betur fer.
Nokkrar þessara ungu stúlkna festu ráð sitt á
Akureyri, settust þar að og urðu sjúkrahúsinu -
vægast sagt - dýrmætar. Síðar var Systrasel gert
að legudeild og þar hafa margir, bæði Akureyr-
ingar og nærsveita-
menn, hlotið góða
hjúkrun.
Á þessum árum voru
margir hjúkrunar-
nemar og sjúkraliða-
nemar við nám í
FSA. Ungar og lífs-
Ingibjörg útskrifar sjúkraliöa. glaðar Stúlkur. Þegar
tískan breyttist og
stuttu pilsin héldu innreið sína þótti þeim hálf-
síðu kjólarnir gamaldags og lummulegir og
styttu pilsfaldinn - svona í laumi. Saumakona
sjúkrahússins gerði þá mörgum greiða og þegar
Timarit íslenskra hjúkrunarfræðinga 1. tbl. 79. árg. 2003