Alþýðublaðið - 24.12.1943, Blaðsíða 6

Jólablað Alþýðublaðsins
i
i
s
s
s
V
)
s
V
\
s
1
)
s
V
s
s
I
r
V
v:
S
v.
s
I
A ;
s
s
S
s
N
V
s'
v.
s
V
V
S.:
s
s
k
s
r
S
s
s
S
s
s
s
s

Kvœði af stallinum Kristí,
er nefnist) Vöggukvœði
Emanúel/heitir hann,
herrann minn enn hæri;
meÖ vísnasöng ég vögguna þína hræri.
Nóttin var sú ágæt ein,
í allri veröldu Ijósið skein;
það er nú heimsins þrautar mein
að þekkja hann ei sem hæri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hrær»
í Betlehem var það barnið jætt,
sem hezt hefir andar sárin grætt;
svo hafa englar um það rætt
sem endurlausnarinn væri.
Með vísnasöng ....
Fjármenn hrepptu fögnuð þann,
þeir fundu hæði guð og mann;
í lágan stall var lagður hann,
þó lausnarinn heimsins væri.
Lofið og dýrð á himnum hátt
honum með englum syngjum þrátt,
friður á jörðu og fengin sátt,
fagni því menn sem bæri.
í Betlehem vil ég nú víkja þá
vænan svein í stalli sjá,
með háðum höndum honum aö ná,
hvar að ég kemst í færi.
Betlehem kallast kirkjan svinn;
kórinn held ég stallinn þinn;
því hef ég mig þangað, herra minn,
svo heilræðin að þér læri.
Upp úr stallinum eg þig tek,
þó öndin mín sé við þig sek;
barns mun ekki bræðin frek,
hið ég þú ligg mér nærri.
Örmum sætum eg þig vef;
ástarkoss ég syninum gef;
hvað ég þig mildan móðgað hef,
minnstu ei á það, kæri.
Kvæði þetta er eftir sr. Einar Sigurðsson, sem
jafnan er kenndur við Eydali í Múlaþingi, en þar
var hann prestur yfir 30 ár. — Sr. Einar var
höfuðsháld siðaskiptaaldarinnar hér á landi.
Sonarsonur hans var góðskáldið sr. Stefán
Ólafsson í Vallanesi og meðal ættmanna hans á
síðari öldum eru þjóðskáldin Bjarni Thorarensen
og Jónas HaMgrímsson. — Kvæði sr. Einars,
sem eru geðþekk og blæfögur, hera mjög svip
alþýðlegs kveðskapar, s. s. vikivaka. — Sr. Einar
var kynsæll maður með afbrigðum. Er talið,
að hann hafi átt 100 afkomendur þegar hann
lézt, og 70 árum síðar hafi 36 af prestum landsins
verið komnir út af honum. — Meðal sona lians
var Oddur biskup í SkáMiolti.
( Þér gjöri eg ei rúm með grjót né tré;
gjarnan læt ég hitt i té,
vil ég mitt hjartað vaggan sé;
vertu nú hér, minn kæri.
Umhúð verður engin hér
önnur en sú þú færðir mér;
hreina trúna að höfði þér
fyrir hægan koddann færi.
Eilífs guðs míns einkason,
undir hann hreiði eg stöðuga von;
hjartans vil ég en heita hón,
að hvíluböndin væri.
Á þig breiðist elskan sæt,
af öllum huga ég syndir græt,
fyrir iðran verður hún mjúk og mæt,
miður en þér þó bæri.
Af kláru hjarta kyssi ég þig;
lcomdu sæll að leysa mig;
faðmlög þín eru fýsileg,
frelsari minn enn kæri.
Vertu yfir og undir hér,
\Emanúel, fagna ég þér,
á hak og fyrir og i hrjósti mér
og báðum hliðunum nærri.
Ver þú mitt eð veika hrjóst
í veraldar sárum bræðiþjóst;
metnað deyð og mun það Ijóst,
'að mér er þín ástin kærri.
Mér er nú ánauð engin sár,
þó oft ég felli sorgartár;
öllu linar þú, Jesús klár,
og ert mér sjálfur nærri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hræri.
Kvæðið er ekki birt hér í heild.
••^■•<rnffjr>,

s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S
s
s
s
s
, s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
~ s
s
s
s
s
s
s
\
s
s
S
s
s
s
s
s
s
s
s