Alþýðublaðið - 24.12.1943, Blaðsíða 16

«*3»«><>«k><>«>«k>«>«>«>««>«><>«>«><x«>«>«>«><
GLEÐILEGJÓL!
Bifreiðastöð íslands.
«>«>«*«><>«>«>«>«>«>«>«>«>«>«><>«>«>«><>«><
GLEÐILEGJÓL!
og farsælt nýtt ár!
Smjörlíkisgerðin Ásgarður h.f.
<><><><><><><><><><><><><><><><>«><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>
Hálsbindagerðin JACO
óskar öllum viðskiptamönnum sínum
GLEÐILEGRAJÓLA
og góðs og farsæls nýjárs.
<>«««««><>«>«>«>«>«><«>«>«><>«><>«><>«>«><
GLEÐILEG JÓL!
LITLA BLOMABUÐIN.
C»<<<><><><><<K&<><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><,<><
GLEÐILEG JÓL!
Matardeildin, Hafnarstræti.
Matarbúðin, Laugavegi 42.
Kjötbúð Austurbæjar, Njálsg. 87.
Kjötbúð Sólvalla.
Kjötbúðín, Skólavörðustíg 22.
!X<>«>«>«><><>«><>«>«><><><><><><><>«><><><><>«><><><>«>«><>«>
Móðuharðindanna, en þá hafði hann lagt fram krafta
sína langsoltnum lýð til bjaxgar. Nú sá hann ekki
annað í vændum en hallæri og mannfelli, ef engum
skipum yrði leyft að sigla til íslands. Myndi þá
ekkert bíða þjóðarinnar annað en dauðinn einn,
Nú víkur sögunni til roskins höfðingja á Eng-
landi, Sir Jóseps Banks. Á yngri árum hafði
hann komið til íslands og kynnzt þjóðinni nokkuð.
Var hann því fróðari flestum löndum sínum um hag
og háttu Islendinga. Banks var margreyndur að
dugnaði og mannkostum, og naut hins mesta álits
í hvívetna. Bar hann hlýjan hug til íslands, og var
öllum mönnum líklegri til að fá einhverju um þok-
að, ef hann tæki í þann streng. Hann var að vísu
orðinn gamall maður og farinn að heilsu. Lá hann
stundum vikum saman í gigt og öðrum kvillum,
titrandi af óstyrk og grár fyrir hærum. Fyrir ein-
dregin tilmæli Magnúsar Stephensen ákvað hann að
flytja mál íslands við stjórnarvöld Bretlands. Tók
inann nú að gera hverja atrennuna á fætur annarri
og biað þess í allra góðra vætta nafni, að hin ís-
lenzku kaupskip yrðu leyst úr 'haldi og fengju leyfi
til að halda uppi siglingum, meðan á stríðinu stæði.
Er sagt, að þegar mikið lá við, hafi Banks risið úr
rekkju sinni og látið tvo þjóna bera sig í stjórnar-
skrifstofurnar, svo að hann gæti sjálfur talað máli
Islendinga.
Um veturinn fengu þeir Petræus og Bjarni
Sívertsen fararleyfi til London og lögðust nú á sveif
með Banks, eftir þvi sem þeim var auðið. Eftir
mörg viðtöl og löng og mikla skriffinnsku gerði
stjórnin loks þá tilslökun vorið 1808, að fimm hinna
herteknu skipa skyldu fá siglingaleyfi. Voru það
þau skipin, sem höfðu heimilisfang á Islandi. Sá,
sem fyrstur losnaði úr banninu, var Knutsen kaup-
maður í Reykjavík á skútu sinni. Reyndist hann Is-
lendingum lítill drengur í raun, og hefði hag þeirra
verið illa borgið, ef allir myndu slíkir. Lausn skip-
anna var því skilyrði bundin. að þau sigldu beint
til Kaupmannahafnar, tækju þar vörur og héldu
krókalaust til íslands. Er ekki að orðlengja það,
að Knutsen sveik öll loforð sín og eiða. Hann hlóð
iskipið í Danmörku, héit síðan beina leið til Noregs,
og seldi vörur allar margföldu verði. Þótti honum
það bæði áhættuminna og gróðavænlegra en ís-
landssigling.
Bjarna Sívertsen fórst allmjög á annan veg.
Skip hans var eitt þeirra, sem siglingaleyfi
hafði fengið, og gat haldið leiðar sinnar hvenær
sem var. Farmurinn, sem var aðallega fiskur og
lýsi, lá undir skemmdum og rýrnaði stórum með
hverjum mánuði, sem leið. Flestir hefðu því gripið
fyrsta tækifæri fegins hendi og haildið burtu jafn-
skjótt og kostur var. En Bjarni var meiri maður en