Alþýðublaðið - 24.12.1943, Qupperneq 24

24 Jólablað Alþýðublaðsins
I
%
GLEÐILEG JÖL!
Friðrik Bertelsen & Co.
GLEÐILEG JÓL!
O. V. Jóhannsson & Co.

GLEÐILEG JÓL!
ELDING — Trading Company.

GLEÐILEG JÓL!
Ásgeir G. Gunnlaugsson & Co.
f######################################################
GLEÐILEG JÓL!
Matstofan Gullfoss,
Hafnarstræti 17.
>####r########/
GLEÐILEG JÓL!
TROLLE & ROTHE h.f..
«######################################################
GLEÐILEG JÓL!
Félagsbakaríið,
Þingholtsstræti 23.
#######*««*###### >##*»*###########+*««<####*#*#*####«**>
SAGT ER, að Þórði og Halli lenti saman í illvígri
ljóðadeilu, þótt fátt sé nú þekkt a£ þeim skáldskap. Er
talið, að Hallur byggi þá í Vatnshlíð og Kársstöðum í
Skagafirði. Hefir Gísli Konráðsson ritað þátt af Halli og
Þórði, og segir þar nokkuð a£ viðskiptum þeirra. Auð-
vitað er þátturinn rnjög þjóðsagnakenndur. Þáttur þessi
hefir aldrei verið prentaður. Er svo talið, að skáldarígur
ylli deilum þeirra, og átti Haljur upptökin. Ev þeir hitt-
ust fyrst, á Hallur að hafa sagt við Þórð:
Fræða örin furðu mjó
fram af boganum renni.
*
Þórður svaraði um hæl:
í morgun hvessti eg mína þó;
máttu sjá við henni.
Öfundaði Hallur Þórð af því, að hann var talinn betra
skáld en hann sjálfur. Báðir voru þeir kraftaskáld kall-
aðir. Auk þess átti Hallur að vera göldróttur, sem fyrr
er vikið að. Gerði Hallur Þórði ýmsar glettur, en hinn
stóð ekki berskjaldaður fyrir.
Eitt sinn magnaði Hallur hund og sendi Þórði. Var
Þórður ríðandi á ferð, er sendingin mætti honum. Fældi
hún hestinn, svo að Þórður datt af baki. Ætlaði hund-
urinn þá að ráðast á hann, en hann kvað hann a£ sér
með ákvæðisvísum þessum:
Míns ei máttu njóta falls
— meiri kraftur varði —.
Bölvaður farðu, hundur Halls
heim að föðurgarði.
Burtu flæmdur, bið eg nú,
bragarkrafti mínum,
v nætur allar urra þú
angist Halli þínum.
Hvarf þá hundurinn, en Hallur fékk ekki notið svefns
lagan tíma á eftir. Harðnaði svo ljóðadeila þeirra, að
Hallur kvað líkþrá (holdsveiki) á Þórð, en Þórður auðnu-
leysi á Hall. Þórður kvað af sér líkþrána öðrum megin,
en kvaðst ekki vilja freista guðs síns með því að kveða
hana af sér öllurn, og varð hún banamein hans. Hefir
þjóðtrúin þannig leitazt við að skýra heilsuleysi Þórðar ;
og auðnuleysi Halls, því að það mun rétt vera, að Þórður
varð vanheill ^if líkþrá, og hrakningum Halls hefir áður
verið vikið að.
Mjög snemma hefir því verið trúað, að veikindi Þórðar
og auðnuleysi Halls stöfuðu af gjörningum eða ákvæð-
um, því að 1627 samdi séra Guðmundur prestur að Stað-
arstað Hugrás (Lítil hugrás yfir svik og vélræði djöfuls-
ins, sem stundum gengur réttur, stundum hlykkjóttur
til að spilla mannkynsins sáluhjálp.) móti kvæði Jóns
Guðmundssonar lærða, Fjandafælu. Þar segir hann: „Hvff?