Alþýðublaðið - 24.12.1943, Blaðsíða 11

Jólablað Alþýðublaðsins W ‘S' ^
búnað gamlan og lítt nothæfan. Þetta skip átti að
leggja út á Norðursjóinn í hríðarveðri gegn vaxandi
vindi og sjóum. En þrátt fyrir það ljómaði andlit
Jens gamla Stagfok við tilhugsunina um það, að
brátt yrðu landfestar leystar og „Mary“ léti úr höfn.
Jæja, ég var á heimleið — til Kuba-Rasmusar,
sem ég bjó þá með — svo að ég tíndi saman engl-
ana mína og þrýsti hönd Jens gamla um leið og
við af heilum hug óskuðum hvor öðrum gleðilpgra
jóla.
Síðan voru landfestar leystar og s. s. ,,Mary“ frá
Liverpool lagði upp í síðustu ferðina. Frá eldhúsinu
barst ilmur af steiktu fleski og rauðkáli, en Jens
fór niður í vélarúmið. í landi þyrlaðist snjórinn eftir
götunum, og kirkjuklukkurnar tilkynntu, að nú
gengi jólahátíðin, í garð. — En utan af firðnum barst
hljóðmerki, sem gaf til kynna, að Mary gamla ætlaði
að fara bakborðsmegin framhjá skipinu, sem hún
var að mæta.
Ég hefi víst etið yfir mig af jólasteikinnni, að
minnsta kosti vaknaði ég, þegar á leið nóttina
og gat ekki sofnað verulega aftur. Snjórinn buldi á
rúðunum og vindurinn hvein á þakinu. Meðan ég
mókti mitt á milli svefns og vöku, fannst mér ég allt
í einu vera um borð í ,,Mary“, sem í vaxandi veðri
fór fyrir Skagann og hélt norður yfir Skagerak.
Ég sat í hásetaklefanum ásamt Jens Stagfok,
sem nú átti frívöku. .Kertisskar stóð á borðinu, en
klefinn var var víða skreyttur grenigreinum. Lanip-
inn dinglaði til í loftinu, því að ólátaveður var á.
Jens söng alþekktan jólasálm með hásri og ólag-
vissri röddu, en tárin hrundu niður sótugar, hrukk-
óttar kinnar hans.
Skrölt og brak heyrðist víða að, því að ,,Mary“
dró ekki af sér í öldurótinu.“
Hás og ójöfn rödd Jens lét yndislega í eyrum
mínum, og allt í einu fannst mér við vera stadd-
ir mitt í guðsþjónustu. Kirkjan var stór og
rúmgóð en minnti samt á hásetaklefa. Vindurinn
ýlfraði útiifyrir og að eyrum okkar bárust drunur
hafsins ásamt hinum margvíslega hávaða frá skipi,
sem siglir gegn æðandi vetrarstormi og náttmyrkri á
Skagerak.
Valdsmannleg, gæðaleg rödd mælti orð, sem höfðu
sefandi áhrif á hrjáðar sálir og þjökuð hjörtu. Ara-
grúi hlustandi vera fyllti þetta feikna rúm. Það
voru hersveitir hafsins, sem komu beina leið frá bar-
áttu sinni við æðandi vinda og másandi brotsjóa.
Margir voru særðir svöðusárum og föt þeirra voru
rennvot. Uppi í kórnum, sem var skreyttur sjávar-
gróðri, stóð Jens Stagfok og söng. Hljómar orgelsins
minntu á öldunið við fjarlægar strendur, en óþýðar,
háværar raddir sungu pílagrímssönginn. — Yfir-
bragð þessara manna lýsti friði og góðvild, en harðn-
%
GLEÐILEGJÓL!
Bifreiðastöðin Hreyfill.
Verksmiðjuútsalan
Gef jun — Iðunn.
GLEÐILEGJÓL!
Landsstjarnan.
eskja og kæruleysi var máð úr svip þeirra. Márga
þeirra þekkti ég.
Þarna stóð Alfred af „Harwester Queen.“ Nótt
eina á Atlantshafi hvarf hann fyrir borð ásamt
skipsdrengnum. Hann hafði ætlað að bjarga drengn-
um, en brotsjórinn skolaði þeim báðum útbyrðis.
— Þarna var Jens af ,,Palestina.“ Þarna voru þrír
af skútunni „Molok,“ sem fórst við björgunartilraun,
og margir fleiri.
Augu mín renna yfir raðir misþyrmdra, hrukk-
óttra andlita, sem friður og rósemi iskín út úr. Þeir
kinka til mín kolli, og í því finnst mér felast eitt-
hvað, sem aðeins hjartað skilur. — Ég fel andlitið
í höndum mínum, svo að þeir sjái ekki, að ég græt
— jafnvel þótt það sé af gleði.
í sama bili heyrist ógurlegt brak og brestir.
Framstafn „Mary“ þrýstist niður undan þunga
voldugs brotsjóar. Háglugginn brotnar og sjórinn
fossar niður í káetuna. Ljósið sloknar og spyrjandi
andlit Jens Stagfok hverfur í freyðandi sævarlöður.
*
— Henrik, ertu mikið veikur, eða hvað er að þér?
Það er Rasmus, sem spyr.
— Nei, það er allt í lagi með mig, svara ég og
sveipa utan um mig teppunum, því að jólanóttin er
nístandi köld.
♦
í Liverpool er beðið árangurslaust í fjörutíu daga
eftir ,,Mary“ gömlu, en af henni berast engar fréttir.
-— Síðan er hún strikuð út af skipaskránni.
GLEÐILEGJÖL!