Morgunblaðið - 20.07.1975, Page 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JÚLl 1975
— 200 mílur
Framhald áf bls. 3
tækju að sækja í stofninn. Um
samninga vil ég sem minnst
ræða. Eftir er að sjá á hvaða
forsendum þeir vilja ræða við
okkur eða réttara sagt, við við
þá. Þá finnst mér að nú verði að
láta sverfa til stáls gagnvart
Efnahagsbandalaginu. Ef við
fáum ekki þær tollívilnanir,
sem þegar er búið að semja um,
nema með nauðungarsamning-
um, verðum við að grípa til
okkar ráða. Þessi tregða banda-
lagsins hefur þegar skaðað okk-
ar smáiðnað nóg.
200 MÍLURNAR
MEGA EKKI VERA
GERFIMÍLUR
— Við erum himinlifandi
yfir ákvörðun stjórnvalda um
að færa fiskveiðilögsöguna út í
200 mílur, sagði hinn kunni
togaraskipstjóri Guðbjörn Jens-
son þegar við ræddum við hann
og bætti við: en á hinn bóginn
viljum við enga samninga við
aðrar þjóðir, þar sem svo lítill
fiskur er eftir í sjónum við ís-
land.
Guðbjörn, er eins og kunnugt
er skipstjóri á skuttogaranum
Snorra Sturlusyni frá Reykja-
vík. Þeir á Snorra komu til
Reykjavíkur á fimmtudag eftir
13 daga veiðiferð með 240 lestir
af karfa, sem fékkst að mestu á
Hornbanka, og voru þeir með
nokkurn hluta aflans í kössum.
Guðbjörg sagði einnig: Ef við
semjum t.d. við þjóð eins og
Breta, þá fá þeir örugglega ein-
hver hólf til að veiða í og hafa
þá tækifæri til að hreinsa þau
algjörlega upp. Ef útfærslan á
að takast, verðum vió ís-
lendingar einir að nýta veiði-
svæðin. Það þarf að koma á
sterkum friðunaraðgerðum og
við sættum okkur við það, ef
við verðum einir um landhelg-
ina. Utfærslan þoldi enga bið,
en betra er seint en aldrei.
Ástandið í hafinu kringum Is-
land er orðið hreint ægilegt,
sérstaklega hvað varðar þorsk-
stofninn, þá tegund, sem Bret-
inn sækir mest í. Þá eru karfa-
miðin orðin mjög léleg.
Nú voruð þið með góðan afla,
er það ekki merki um að eitt-
hvað sé eftir af karfa?
Það nást annað slagið góðir
sprettir, en það er eingöngu
hinum góðu tækjum að þakka
að við náum þessum afla. Bæði
eru fiskleitartækin orðin mjög
fullkomin og staðsetningartæk-
in það fullkomin að við finnum
hverja bleyðu aftur, sem eitt-
hvað fæst á. Þetta hefur breytzt
alveg gífurlega á s.l. 10 árum.
Ef við notuðum sömu tæki og
tækni og þá, þá fengjum við
ekki bein úr sjó. Þá öðlumst við
sifellt meiri reynslu, okkar
sjálfra og svo af eldri mönnum
ekki sízt.
Guðbjörn sagði ennfremur,
að Bretar ættu að færa sjálfir
út i 200 milur og nýta eigin mið
eins og við. Vitað væri að Bret-
ar og V-Þjóðverjar myndu nota
öll tiltæk ráð til að kúga Is-
lendinga, þar sem við værum
það litlir. Sjómenn hefðu rætt
um að, 200 mílurnar mættu
ekki vera neinar gervimilur.
Annað hvort yrðum við með 200
milna landhelgi eða ekki. Ráða-
menn þjóðarinnar hefðu ekki
nógu mikið samband við
reynda sjómenn, sem hafa
kannski verið í 30 ár á togurum.
Ef þeir gerðu það, væri ekki
vist, að þeir semdu við aðrar
þjóðir, því þá vissu þeir hve
alvarlegt ástand fiskstofnanna
við Island væri.
„ENGA ÚTLENDINGA
INN FYRIR“
í Reykjavfkurhöfn voru skip-
verjar og iðnaðarmenn að
vinna við lagfæringar og við-
gerðir á bátunum. Nokkrir úr
áhöfn Jóns Helgasonar ÁR—12
úr Þorlákshöfn voru að mála
skipið en i vetur voru þeir á
netaveiðum. Við náðum tali af
tveimur skipverjanna. Einar
Þórðarson stýrimaður hafði
þetta um útfærsluna I 200 mil-
ur að segja: Mér lýst mjög vel á
þessa ákvörðun en við verðum
að reyna aö koma Bretanum út
og helst fleirum. Að vísu nýtist
þessi útfærsla okkur á bátum á
stærð við Jón Helgason, sem er
120 tonn, ekki að fullu þvi við
getum mest sótt.út að 70 mílum
vegna dýpisins. Við náum ekki í
þorskinn lengra úti.
Hinn skipverjinn á Jóni
Helgasyni, sem við ræddum við,
var Sveinlaugur Hannesson
vélstjóri. Við spurðum, hvernig
honum litist á ákvörðun rikis-
stjórnarinnar að færa út í 200
mllur 15. október n.k. — Það er
sjálfsagt fyrir okkur að stefna
hiklaust að 200 mílum en þær
koma ekki að gagni, ef samið
verður við Breta um, að þeir fái
veiðiréttindi fyrir innan.
Fyrir innan 200 eða 50
milurnar?
Ja ... a, verður ekki nýtt
þorskastríð, ef þeir fá ekki að
veiða fyrir innan 50 mílurnar?
Við Norðurgarð voru skip-
verjar á Guðmundi RE—29 i
óða önn, að undirbúa skipið til
loðnuveiða fyrir Norðurlandi,
en þeir á Guðmundi ætla að
gera tilraunir með að veiða
lóðnu I flottroll. Kristinn
Óskarsson háseti sagði, að sér
litist vel á útfærsluna i 200 mil-
ur en erfitt væri á þessu stigi að
segja fyrir um hvert gildi út-
færslan hefði fyrir þá, sem
legðu stund á loðnuveiðar. En
enga útlendinga inn fyrir, voru
lokaorð Kristins. Skipsfélagi
hans, Þórður Karlsson háseti,
svaraði spurningu okkar með
þessum orðum: „Ég vil að við
sitjum einir að veiðum innan
markanna og það hlýtur að vera
skilyrði þess að útfærslan komi
að fullum notum. Gagnvart
loðnuveiðum gætu 200 mílurn-
ar komið að gagni, ef loðna
fyndist fyrir utan 50 mílurnar.
Verðgildi byggingar hækkar við ísetningu tvöfalds
glers frá framleiðanda, sem notar aðeins Therostat
þéttiefni, sparar hvergi til við samsetningu glersins, og
gefur 10 ára ábyrgð á framleiðslunni.
Þess vegna borgarðu heldur meira fyrir
Cudogler — þú er að fjárfesta til frambúðar.
"VIÐERUM
REYNSLUNNIRÍKARI”
SKÚLAGÖTU 26 SlMI 26866
fCÖDÖ-7/
GLERHFll
athugun
leiöir ýmislegt í ljós
Fljótt á litió virðist allt tvöfalt gler vera eins. í dag er aöeins um að
rœða fyrsta flokks flotgler á markaðnum. Gler; sem síðan er sett saman á
mismunandi hátt með álrömmum, tilheyrandiþéttiefnum og rakavarnar-
efnum. Afhverju er Cudoglerþá dýrara?
■ Cudogler h/f. byggir framleiðslu sína á dýrum efnum
og vandaðri samsetningu. Cudogler h/f. notar aðeins
Therostat þéttiefni, og um það bil helmingi meira af
þéttiefni en aðrir. Efnismiklir álrammar með sérstakri
skörun tryggja að ryk úr rakavarnarefnum komist ekki
milli glerja, en rammarnir eru fylltir tvenns konar
rakavarnarefnum, sem hindra móðumyndun. Therostat
hefur ótrúlegan sveigjanleika, og meiri viðloðun en
önnur sambærileg þéttiefni.
■ Sumir framleiðendur nota stærri og þynnri álramma,
sem gefa mun minna rúm fyrir þéttiefni. Aðeins tvær
hliðar álrammans eru fylltar rakavarnarefni. Þeir þurfa
að verja yfirborð efnisins, til að forðast neikvæð
efnaáhrif á samsetningu glersins. Venjuleg gerð álramma
býður alltaf heim hættu á ryki úr rakavarnarefnum milli
glerja, þar sem rúður eru alltaf á stöðugri hreyfingu.
Þeir, sem meta öryggi og vandaða vinnu, vilja fremur
borga heldur meira fyrir viðurkennd gæði. Þeir vita, aö
endurísetning tvöfalds glers er kostnaðarsöm, þó að
glerið sé í ábyrgð framleiðanda, þegar galli kemur fram.