Morgunblaðið - 10.10.1976, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. OKTOBER 1976
31
varpinu. Ef ég ætti að nefna
dæmi um islenzka slagaratónlist,
þá gæti ég nefnt t.d. Búðardalinn.
En svo er hinn flokkurinn í þýzka
poppinu. Það er popp sem stenzt
fyllilega samkeppni við það
bandaríska og brezka. Þannig
voru til dæmis eitt sinn lög í efsta
og næstefsta sæti bandaríska vin-
sældalistans bæði frá Þýzkalandi.
Silver Convention er ein þessara
hljómsveita frá Þýzkalandi sem
slegið hafa í gegn í Bandaríkjun-
um. Fyrirliði hennar er júgóslav-
neskur píanóleikari, Silvester að
nafni. Það er gaman að því hvað
ferill hans hefur tekið snöggum
breytingum. Við unnum oft sam-
an í stúdíóunum og erum perlu-
vinir. Eitt laga hans varð allt I
einu rosalega vinsælt, Fly Robin
Fly, og er hann orðinn stórauðug-
ur maður af því. Þetta var gert í
Þýzkalandi og hefur ekkert með
slagara að gera. — Nú er
MUnchen allt i einu komið á
landakortið hjá þeim i bandariska
tónlistarheiminum. Upptöku-
stúdíóin í Milnchen eru mjög mik-
ið notuð af brezkum og bandarfsk-
um listamönnum, t.d. Rolling
Stones, Deep Purple, Electric
Light Orchestra, Led Zeppelin,
David Bowie og fleirum. Þeir
hafa til dæmis mikið notað Music-
landstúdíóið. — Ég get nefnt f
þessu sambandi, að það munaði
eitt sinn minnstu að ég léki í
upptöku hjá Rolling Stones. Þeir
hafa alltaf leigt orgelíð mitt fyrir
Billy Preston eða Nicky Hopkins,
þegar þeir hafa tekið upp i
Mtinchen, og það stóð svo á í
þessu tilviki, að hvorki Billy né
Nicky gat komið þvi við að mæta í
upptöku hjá Stones. Og Mick
Jagger var búinn að samþykkja
að ég kæmi i staðinn, en þá gat
Nicky allt f einu losað sig frá öðru
verkefni og komið i upptökuna.
— Þetta hefði verið ákaflega dýr-
mæt kynning fyrir mig, að sjálf-
sögðu. — En ég hef fengið mitt
nafn á góðan stað á plötuumslög-
um á síðustu plötunum, sem ég
hef útsett, þannig að þetta er allt
á uppleið. Ég hef fengið tilboð um
verkefni í Bandarfkjunum og á
því möguleika á að komast inn á
þann markað og ef Donnu Summ-
ers gengur áfram vel, þá styrkir
það stöðu mina auðvitað.
Annars vil ég leggja áherzlu á,
að þetta er ekki neitt sérstakt sem
ég er að gera og upplifa. Þetta er
bara starf. Ég hef verið heppinn.
Þetta byggist allt á því að aðrir
viti af manni. Ef enginn þekkir
mann, þá fást engin verkefnin.
— Nú hafa íslenzkir tónlistar-
menn löngum látið sig dreyma
um frægð og frama erlendis. Er
liklegt að slíkir draumar rætist?
Nei, það er afskaplega lítið
raunhæft i þeim. Það er þó ekki
vegna þess að þeir séu ekki nógu
góðir, fslenzku tónlistarmennirn-
ir. En það eru þó nokkrar hljóm-
sveitir búnar að reyna fyrir sér f
Bretlandi, en ekkert hefur gerzt.
Það er allt fullt af umboðsmönn-
um sem lofa öllu fögru og ætla að
greiða götu íslenzkra tónlistar-
manna, en það stenzt bara ekkert
af því sem svona kallar segja.
Þetta er ákaflega mikið happ-
drætti. Það er mjög erfitt fyrir
hljómsveit að ná árangri, ekki sfzt
vegna þess, að það er svo dýrt að
halda heilli hljómsveit uppi er-
lendis á meðan beðið er eftir
tækifærunum. Hljómsveitirnar
verða fyrst og fremst að ná ár-
angri með plötum og þegar plata
fer að seljast, þá á hljómsveitin að
fara af stað og auglýsa plötuna. Éf
islenzkar hljómsveitir geta náð
einu vinsælu lagi, þá opnast þeim
leiðir, en fyrr ekki.
— Og að lokum, Þórir. Nú hef-
ur þú stundað hljóðfæraleik f 18
ár. Hefur ekki orðið gffurleg
breyting 1 þessu starfi á tslandi á
þessum tfma?
Ég skal segja þér, að þegar ég
spilaði í Stapa f hljómleikaferð
Lónli blú bojs, þá sá ég, að þetta
var nákvæmlega eins og þegar ég
var að spila i Krossinum fyrir 18
árum. Þarna sá ég meira að segja
sömu andlitin og i Krossinum
forðumdaga! —sh.
N(J MUN vera endanlega ákveðið
að Magnús Kjartansson setjist við
hljómborðið f hljómsveit Björg-
vins Halldórssonar og félaga en
Magnús hefur að undanförnu
leikið með Haukum og stundað
plötuupptökur af kappi enda eft-
irsóttur stúdfómaður. Er með öllu
óvfst um framtfð Haukanna en
Ifklegt er að þeir hætti, a.m.k. í
bili um næstu mánaðamót. t sam-
tali við Slagbrand sagði Gunn-
laugur Melsteð að enn væri ekk-
ert ákveðið, en hann væri nú að
gæla við þá hugmynd að hvfla
Haukanafnið um sinn, a.m.k.
fram yfir áramót.
Varðandi nýju hljómsveitina
virðast enn ekki öll kurl komin til
grafar og hefur því verið fleygt að
henni sé aðeins ætlað að starfa i
þrjá til fjóra mánuði. Björgvin
Halldórsson varðist allra frétta er
Slagbrandur spurði hann um
gang mála en ljóst er, að einhver
bið verður á þvi að hljómsveitin
taki til starfa vegna anna ein-
stakra liðsmanna. Ragnar Sigur-
jónsson og Tómas Tómasson eru
nú á ferð með Stuðmönnum og
Magnús að einhverju leyti bund-
inn við plötugerð Hauka en hann
er nú á förum til Bandaríkjanna
ásamt Gunnlaugi Melsteð þar sem
smiðshöggið verður rekið á plöt-
una.
færnr
Þokka-
FRÁFÆRUR, þriðja breiðplata
Þokkabótar hefur nú séð dags-
ins Ijós og sýnir hún svo ekki
verður um villst að hljómsveitin
er í öruggri framför tónlistar-
lega. Hinn gamalkunni hljóm-
borðssnillingur Karl Sighvats-
son leikur með Þokkabót á
þessari plötu og er þáttur hans
stór svo sem vænta mátti þótt
þeir hinir standi vissulega fyrir
sínu nú sem endranær. í heild
er platan afbragðs vel unnin
hvað varðar hljóðfæraleik, út-
setningar og ekki síst upptöku,
en henni stjórnaði Jónas R.
Jónsson og hefur honum sjald-
an tekist betur upp að mínum
dómi.
En þrátt fyrir alla þessa kosti
er ekki vist að Fráfærur eigi
upp á pallborðið hjá þorra
manna og ber þar ýmislegt til.
Meðlimir Þokkabótar eru um
margt óvenjulegir tónlistar-
menn á íslenskan mælikvarða
og fyrir utan það að vera póli-
tískir hugsjónamenn má einnig
segja að þeir séu tónlistarlegir
hugsjónamenn. Sköpunarverk
Þokkabótarmanna bera þess
enda merki og þvi er hætt við
að „sauðsvörtum almúganum"
þyki verkin heldur flókin og
tormelt. Á fundi með frétta-
mönnum, sem haldinn var
vegna útkomu plötunnar urðu
fjörugar umræður um þetta at-
riði og kom þar glöggt fram að
tilgangur Þorkkabótarmanna
með tónverkum sínum er ekki
sá : ð eltast við smekk „Siggu í
Ijósbláa kjólnum" heldur miklu
fremur leita þeir eigin fullnæg-
ingar í tónlistinni og i þeim
efnum eru þeir vissulega sjálf-
um sér samkvæmir.
Fráfærur er afrakstur af sam-
vinnu bókaútgáfunnar Máls og
menningar og Þokkabótar og
voru listamennirnir á launum
hjá bókaútgáfunni á meðan
þeir unnu að undirbúningi plöt-
unnar. Efnisinnihaldið ber
nokkur merki þessarar sam-
vinnu þar sem fjallað er m.a.
um baráttuna gegn dvöl
bandaríska hersins á Miðnes-
heiði. Viðfangsefnið er að vísu
margtuggið og leiðigjarnt en
þeir Þokkabótarmenn mega þó
eiga það, að kveðskapurinn er
blessunarlega laus við út-
þvældar upphrópanir og „al-
þjóðafrasa" sem menn á vinstri
væng stjórnmálanna nota
gjárnan I pólitiskri umræðu
þegar tilfinningaákafinn og
barnaskapurinn ber þá ofurliði.
Textarnir eru reyndar flestir
ágætlega samdir og auk fram-
lags liðsmanna Þokkabótar eru
þarna sígild verk eftir þjóð-
skáldin Stein Steinarr og
Jóhannes úr Kötlum. sv.g.